Ken je het verhaal van de Portugese Noord?
Nee vertel!
Nou die waait niet....
De Portugese Noord is een straffe noordenwind van 4 tot 6 bft die 95% van de tijd waait langs de kust van Portugal. Heerlijk zeilen dus, als je naar het zuiden gaat. Alleen waait ie nu (even) niet.
Vanuit Spanje zijn we in twee dagen naar Leixos in Portugal gevaren, vlakbij Porto. Onderweg is er nauwelijks wind. Af en toe proberen we te zeilen, maar er staat teveel deining en dan staat alles te klapperen, dus de zeilen maar weer naar beneden en motoren maar.
Leixos is een industriehaven met een lelijke, maar goedkope jachthaven. De eerste dagen dat we er liggen is alles gehuld in een dichte mist en we horen op zee grote schepen toeteren, dus daar is ook weinig zicht. Vanuit Leixos gaan we met de bus naar Porto. Gelukkig daar geen mist, hoewel je op de rivier de Douro richting zee af en toe een mistbank ziet opdoemen. Aan een eerder bezoek in 2008 hebben we geen goede herinneringen aan de stad. We vonden Porto een oude, verwaarloosde stad en voelden ons niet echt veilig. Gelukkig heeft dit bezoek veel goed gemaakt. Grote delen van de stad zijn opgeknapt, waarschijnlijk door en voor het toerisme dat aardig lijkt toegenomen, vooral bij de Douro waar je uitzicht hebt op de porthuizen aan de overkant in Vila Nova de Gaia.
Wanneer we de weerberichten bekijken zien we dat de wind voorlopig erg zwak is en als ie dan even aantrekt uit het het zuiden komt. Door verder op de oceaan voorbijtrekkende depressies neemt de deining (swell) een aantal dagen toe tot 4 meter. Geen goed vooruitzicht om een eindje lekker door te varen. Al snel besluiten we om een paar dagen een auto te huren. We wilden sowieso Coimbra bezoeken en dat doen we nu vanuit Leixos.
De eerste dag rijden we een toeristische route door de Douro vallei. Een prachtig heuvellandschap met dieper landinwaarts wijngaarden waar de druiven groeien voor de port, maar ook voor lekkere wijn hebben we ontdekt. September is de oogstmaand en regelmatig komen we vrachtwagentjes tegen met kratten vol druiven. Bij een stop in de bedevaartsplaats Lamego trekt er een processie met heiligenbeelden aan ons voorbij. Het is een serieus gebeuren met dramatisch klinkende muziek, opgedofte kinderen en onder het gewicht van de getorste beelden zwetende mannen. Oneerbiedig ervaren we het toch als een toneelstukje. We vragen of deze religieuze optochten ook nog in Nederland plaatsvinden. Misschien in het katholieke zuiden?
We slapen in een quinta, een kleine wijnboerderij van een uiterst gastvrije Portugese vrouw en haar Spaanse moeder. De quinta heeft eigen wijngaarden boven op een berg met een adembenemend uitzicht. Helaas kunnen we daar nu niet eten i.v.m. de drukte van de oogst. Alles wordt goedgemaakt door het geweldige restaurant in Pasoa de Regua, een wijncentrum, waar de eigenaresse van de quinta ons naartoe stuurt. We genieten van de heerlijke vis en wijn en leren van de ober in het Portugees koffie bestellen. Ank bestelde eerder op de dag twee koffie met melk, maar we kregen twee mokken met warme melk :-), dus de les was hard nodig.
De tweede dag slingeren we bergweggetjes op naar een belvedère waar we een prachtig uitzicht hebben over de Douro vallei en het Serre do Marão gebergte. Daarna gaan we naar Coimbra. We rijden door een gebied waar veel bosbranden zijn geweest. Kilometers lang zien we zwart geblakerde bomen waar gelukkig de nieuwe lichtgroene eucalyptus struiken vaak alweer welig opkomen. We kunnen ons voorstellen dat de branden hier een behoorlijk probleem zijn. Op zee zijn er stukken langs de kust gereserveerd waar vliegtuigen bluswater kunnen scheppen. Daar kun je dan beter even niet varen of zwemmen.
Coimbra is de oudste universiteitsstad van Portugal en studenten zijn nadrukkelijk aanwezig. Het is introductietijd en net als in Porto zien we veel groepen eerstejaars rondlopen die worden ‘begeleid’ door ouderejaars die netjes gekleed zijn in zwarte (mantel)pakken en zwarte capes. Het geeft ons een Harry Potter gevoel. We komen er via internet achter dat J.K. Rowling tijdens het schrijven van haar eerste boek in Portugal woonde en inspiratie heeft opgedaan in Porto en Coimbra. We mogen de ontgroeningstaferelen niet op de foto zetten. ‘Illegal’ zeggen de capes.
Coimbra is een prachtig oud stadje met een aantal attracties waar je naartoe ‘moet’. We bezoeken de beroemde Biblioteca Joanina. We zijn niet de enige dus zijn er tijdslots ingesteld. Elke 20 minuten mag er een groep naar binnen. Je wordt via een ikea-achtige route door elke verdieping geleid volgens een strak tijdschema. Als we eerder de bibliotheek willen verlaten mag dat niet. Al met al niet helemaal aan ons besteed. Van het wetenschapsmuseum worden we wel enthousiast. Een oud, prachtig ingericht museum waar we ons vergapen aan aanschouwelijk onderwijs uit de 18de eeuw. Op aanraden van de eigenaar van de B&B waar we verblijven gaan we tegen zessen een biertje drinken bij een cafe waar de fado wordt gezongen. Met de fado geven de Portugezen uitdrukking aan het voor hen belangrijke levensgevoel van saudade (verlangen naar wat verloren is gegaan/heimwee). Het blijkt een toeristische happening waar Japanners lekker aan de warme chocomel zitten en vrolijk meeklappen op de melancholieke muziek.
De derde dag rijden we via de kust weer terug naar Porto. De volgende dag en nacht varen we naar Cascais, een voorstad van Lissabon aan de monding van de Taag. Daar gaan we voor anker, maar kunnen we daar wel blijven liggen? Daarover de volgende keer meer ...
Klik
hier om de foto’s bij dit blog te bekijken.
