Oversteek Azoren deel 2

Het is maandagmorgen 25 mei. Nadat vorige week donderdagnacht een front passeerde is het weer flink veranderd. We varen sinds die tijd een aandewindse koers richting het oosten. Niet echt richting de Azoren, maar wel een beetje. We hopen dat we in de komende dagen een meer noordelijke koers kunnen varen. Afgelopen nacht hebben we al een poging gedaan om richting het noorden te varen, maar we hadden het gevoel van de Azoren af te varen en zijn weer overstag gegaan. Het leven aan boord is wat zwaarder geworden. We liggen continu onder helling en dat betekent dat je je overal moet vast houden. Denk maar aan mensen die op het strand in een storm schuin tegen de wind in leunen. Zo schuin staan en lopen we nu aan boord. De zee is niet hoog, maar heeft korte steile golven en dat zorgt ervoor dat de boot af en toe flinke klappen maakt. Gelukkig kunnen we best goed slapen. Overdag is het rond de 25 graden, maar 's nachts begint het al flink af te koelen. Dus binnenkort het dekbed weer in de hoes na een half jaar. 

We komen best veel andere boten tegen. Een aantal dagen kwamen er veel vrachtschepen langs. Ook hebben we verschillende zeiljachten gezien. Een Franse boot die ons achterop kwam passeerde op een paar honderd meter. Ook lagen we 's nachts op ramkoers met een Kroatisch jacht. Wij hadden in principe voorrang, maar toch maar even oproepen via de marifoon wat hun bedoeling was. In eerste instantie reageerde de boot niet. Toen ze wel reageerde bleek al snel dat ze nauwelijks Engels konden "I not understand". Toen was het even stil, alsof hij de juiste woorden in zijn woordenboek opzocht en kwamen de verlossende woorden "I go behind, no worries". We hebben ook een aantal dagen opgevaren met een Engels jacht. We hadden dezelfde snelheid en namen op een of andere manier telkens op hetzelfde moment de beslissing om koers te wijzigen. Dat is wel uniek. Het is ook leuk om in de pikdonkere nacht een ander lichtje te zien. We zien elkaar nu niet meer, want ze zijn naar het noorden blijven zeilen. Maar wie weet kruisen onze wegen elkaar nog wel.

Via de SSB radio (korte golf radio) hebben we elke dag contact met 11 andere boten via een zogenaamd netje. Op dit netje geeft elke boot haar positie door en vertelt kort hoe de situatie aan boord is. Iedereen heeft te maken met andere weersomstandigheden dan normaal, dus geen mooie westenwinden die richting Azoren waaien. Wij zijn dus niet de enige die tegen de wind in richting de Azoren proberen te komen.

Zondagmorgen waren we na krap 10 dagen op de helft. Of we over het tweede deel ook 10 dagen in tijd gaan doen betwijfelen we. Waarschijnlijk wordt het wel wat langer. De stemming aan boord is goed, we hebben nog steeds verse groente en fruit, slapen lekker en genieten nog elke morgen van een yoghurtje bij het ontbijt. En meestal is het zeilen ook heerlijk. We laten ons lekker sturen door de windvaanbesturing. Hopelijk brengt die ons vlot in de Azoren.

Oversteek Azoren deel 1

Het is dinsdagmiddag 19 mei, buiten is het 34 graden en in de kuip staat de parasol op om ons te beschermen tegen de brandende zon. De motor knort en brengt ons met een knoopje of vier richting het Noorden. We zijn een hoge druk gebied ingevaren, er is nagenoeg geen wind meer ... 

We zijn inmiddels alweer vijf dagen onderweg. Op donderdagmiddag gooien we de trossen los en worden we onder luid getoeter uitgezwaaid door de bemanning van de Feeks. We motoren de baai, waar we zo lang noodgedwongen verbleven zijn,  uit en krijgen nog een laatste keer bezoek van de coast guard die met hoge snelheid op ons af komt varen en na een korte check ons goede vaart wenst. Dan hijsen we de zeilen en varen langs Sint Maarten. Als we het eiland bijna voorbij zijn, vallen we bijna stil. We hebben een lijn achter ons aan slepen met daaraan waarschijnlijk een kreeftenfuik. Nee, niet weer een lijn vast onder de boot!! We strijken de zeilen en brengen de boot voor de wind. Gaia stampt flink op de deining met de kreeftenkorf als een soort drijfanker. De kont klapt met veel geweld op het water, dus de zwemtrap op de spiegel gebruiken is geen optie om onder de boot te kijken. We gebruiken de extra trap die we kunnen bevestigen aan de zijkant van de boot. Met duikbril op en flippers aan gaat Keimpe het water in. Er zit een drijfboeitje van de lijn achter een van de schroefbladen. Met een mes getaped aan de pikhaak weet hij de lijn los te snijden. We zien twee boeitjes achter de boot verdwijnen. Na 1,5 uur kunnen we verder met onze tocht. Maar de roerige start is nog niet voorbij. We stampen aardig tegen de oostenwind en krijgen veel water over dek. Dan blijkt dat het lekt binnen bij een van de zijraampjes en een wantputting. Water lekt op de laptop en in onze zeekooi. Gadver. We voeren een noodreparatie uit en plakken aan de buitenkant ducktape langs de lekkende randen en binnen bevestigen we doekjes op de plekken waar de lekkages zijn. Een 'enerverende' start dus. 

De eerste drie dagen is de zee roerig en we varen aandewind naar NNE met dubbelgereefd grootzeil. Al vanaf de eerste dag is alles zout, buiten en binnen en wij ook. We maken dagafstanden van ca 130 zeemijl. Zondag aan het eind van de dag begint de wind af te nemen, omdat we steeds meer het hogedrukgebied naderen. We hebben meer tijd om van de zee te genieten, de vergezichten, de wolkenpartijen, de buien, de vogels en het hypnotiserende blauwe water. We kunnen nog wel zeilen, maar de snelheid wordt minder. Maandagmiddag gaat voor het eerst de motor aan en weer uit en weer aan en weer uit. We zitten in een buiengebied en de windsterkte en -richting varieert sterk. Een bui is zo heftig dat we in de kuip kunnen douchen, heerlijk! Een deel van maandagnacht en dinsdagmorgen hebben we kunnen zeilen, maar sinds 12 uur staat de motor aan. Keimpe repareert met het rustige weer de lekkages en hopelijk krijgen we geen lekkerij meer. De stemming aan boord is goed. We hopen wel dat we snel weer wind krijgen, maar de verwachtingen zijn veranderlijk en het is samen met Marcel (onze walkapitein voor het weer) puzzelen welke route we gaan nemen in de tweede helft van deze week.

Hoe lang zal onze oversteek naar de Azoren duren?

It giet oan! Donderdag 14 mei kiezen we het ruime sop en gaan terugzeilen naar Nederland. De Azoren wordt onze eerste tussenstop (zie de prijsvraag helemaal onderaan). Daar vandaan is nu het plan om via het Engels Kanaal naar Nederland te varen. 

Maar eerst nog even een terugblik van de laatste weken:

De dag na ons vorige blog van 18 april komt er een boot langszij varen van de duikshop uit de marina. De eigenaar vraagt of alles goed gaat en we zeggen dat we nog maar heel weinig water in de tanks hebben. En dan heeft hij goed nieuws: we kunnen bij hem water tanken. Dus we halen snel het anker op en gaan de marina in. De bedoeling is dat we naast de boot van de duikshop gaan liggen, maar het is daar te ondiep voor ons. We komen ongeveer 1,5 meter voor de boot vast te liggen in de blubber. Dus het zit meteen goed met de social distance ;-). We verlengen de waterslang met onze eigen slang en vullen de tanks met vers water. Geld wil de eigenaar niet hebben, maar een doosje alcoholvrije biertjes vind ie wel lekker. Die leveren we dan ook nog dezelfde dag af.

Op 21 april is Ank jarig, dat vieren we met een heerlijk ontbijt, een online borrel en een watertrappelbiertje met de buurboten. Ank krijgt van Keimpe een virtuele rondvlucht over het eiland en nieuwe boeken voor de e-reader. Jula van de Tabee heeft prachtige kadootjes gemaakt en de drop van de Aquamarijn is binnen een half uur op.

De dag erop is er ‘s avonds een enorm grote brand op het eiland. De begroeiing van een heuvel brand helemaal af over een afstand van zeker 300 meter. We zien de vlammen uren lang en telkens wakkert het vuur aan door de stevige wind. Gelukkig lezen we de dag erop dat er geen huizen zijn verbrand en er geen gewonden zijn. Het blijkt een zekere routine te zijn, want het is al de vierde keer dat de heuvel kaal brandt.

Dan volgen weer dagen waarin nauwelijks iets gebeurt. We mogen wel op maandag, woensdag en vrijdag naar de supermarkt, maar de andere dagen is er nog steeds een ‘24-uurs’ avondklok. De dagen lijken op elkaar en steeds vroeger op de dag hebben we een houten kont van het zitten. Maar dan is er gelukkig weer een evenement: yeah, koningsdag. We hebben een oranje watertrappelborrel met een floating bar: vanuit de dinghy serveert Ben van de Feeks koele witte wijn en lekkere hapjes. De Tabee regelt een koekhapwedstrijd tussen de drijvers van hun catamaran. De koeken hangen op minstens anderhalve meter: coronaproof. 

Vorige week zaterdag zijn Keimpe’s prachtige krullen eraf gegaan. Op de werf hebben we een schaduwplekje gevonden en daar heeft Keimpe van Ank een korte coupe gekregen. Ank heeft de schaar in haar matje gezet en heeft nu een boblijn, nou ja het kriebelt niet meer zo in haar nek.

Na weken van rustig kunnen ankeren komt er een stevige deining in de baai. We zwiepen heen en weer en de Tabee, die er als catamaran weinig last van heeft, wordt zelfs misselijk om ons te zien rollen. We moeten de antislipmatjes voor onderweg tevoorschijn halen en we slapen slecht. Dan komen we er achter dat de marina weer drie ochtenden per week is geopend en we gaan vragen of we in de marina kunnen liggen. En het kan! Sinds afgelopen vrijdag liggen we daar. Een stuk rustiger qua deining, wel iets drukker met mugjes, maar netto slapen we beter.

We zijn de laatste week druk bezig om ons voor te bereiden op de oversteek. Boot klaarmaken, boodschappen doen, wassen, nieuw wachtschema bedenken. Voorbereiden gaat nu iets makkelijker omdat je sinds maandag door de week overdag weer op pad mag. 

We gaan de Cariben zeker missen: de lekkere warmte, de relaxte sfeer, het buiten leven, plonsen in de zee, de bijzondere ontmoetingen met mensen. Door het coronavirus zijn onze laatste twee maanden heel anders geworden. Maar ook zonder corona hadden we nu de oversteek gemaakt.

Als het goed is wordt straks tijdens de oversteek elke dag onze positie bijgewerkt  ons op blog (zie menu-optie Route tot nu toe) en zullen af en toe een berichtje plaatsen. En we hebben weer een prijsvraag: 

Hoe lang duurt onze oversteek naar de Azoren?

De prijs moeten we nog even bedenken, maar dat komt vast wel goed.

Blijf gezond allemaal!