Oversteek naar Nederland deel 1

Donderdagmorgen 25 juni gaan de trossen los in Horta. Vlak voor vertrek krijgen we nog een fles wijn van een restaurant met de uitnodiging om te komen eten. Helaas, dat zal een volgende keer worden. Delen de restaurants in Nederland ook wijn uit omdat ze zo blij zijn weer te kunnen koken voor hun gasten? 

De zon schijnt heerlijk en als we voorbij het eiland zijn pakken we een mooie wind op. Gaia heeft er zin in! We hebben als bestemming Zierikzee. We varen dus in principe in een keer door naar Nederland. Maar we houden er rekening mee dat we onderweg eventueel een korte stop moeten maken. De zon van de eerste dag maakt snel plaats voor grijs weer, geen kleurschakeringen, gewoon grijze lucht en grijze zee. Ank is ook een beetje grijs de eerste twee dagen, maar de primatour doet gelukkig zijn werk en op zaterdag smaakt de chips weer prima tijdens happy hour. We maken mooie dagafstanden de eerste dagen - 162, 160 en 151 mijl. 

Op zaterdagmiddag houdt de centrale regelunit van onze navigatie-apparatuur ermee op. Dat we betekent dat we geen bootsnelheid meer kunnen aflezen en de meters voor windsnelheid en windrichting niet meer werken. Met name de windgegevens gebruiken we veel. Nu moeten we naar het windvaantje bovenin de mast kijken voor de windrichting en de windsnelheid is een beetje gokken. Vooral 's nachts is het heel lastig om te bepalen hoe hard het waait. De GPS en AIS werken nog goed, dus we weten waar we varen en of we op ramkoers liggen met andere boten. Over dat laatste maken we ons nu geen zorgen, we komen eigenlijk geen andere boten tegen. 

Zondagmiddag zakt de wind in en zetten we de motor bij. Verwachting is dat we vandaag weer wind krijgen. Eind deze week wordt er veel wind verwacht. We beraden ons nog op een juiste strategie om hiermee om te gaan. We overleggen hierover met onze walkapitein Marcel en via de SSB radio ook met de drie andere Nederlandse boten die ongeveer tegelijk met ons vertrokken zijn uit de Azoren. 

De komende dagen gaan we een meer voordewindse koers varen in wederom grijs weer.

Eindelijk voet aan wal

Het is alweer bijna drie weken geleden dat we zijn aangekomen in Horta. De eerste twee weken hebben we voor anker gelegen in de haven samen met zeker 80 andere zeiljachten, waarbij we niet aan land mochten. Boodschappen en maaltijden hebben we aan boord laten bezorgen door Duarte en Filipe van Peter Café Sport. Wat hebben die mannen samen met andere collega’s een enorme klus geklaard door alle boten van te voorzien. Water en diesel hebben we op de quarantainesteiger gehaald. In de eerste week hebben we de meeste klusjes van de lijst geklaard en kunnen afvinken. Daarna vervelen we ons af en toe. Gelukkig hadden we marifoonkanaal 10, dat we dag en nacht verplicht moeten uitluisteren. Elke boot die aankomt krijgt een check-in via dit kanaal. Met name de antwoorden van de Fransen die toch het Engels niet zo goed beheersen zorgde regelmatig voor gegrinnik. Een paar voorbeelden:

Marina: are you the owner of the boat? Boat: 4,5 meter

Marina: how many meters is your boat? Boat: 160. Marina: how many meters is your boat? Boat: 160 liter. Marina: meters not liters! Boat: ohhhh, 12 meter

En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

De eerste week voor anker gonst het rond dat ze de bemanning van de jachten vanaf maandag 15 juni gaan testen op Corona en dat je bij een negatief testresultaat de kant op mag. De zondag ervoor maken we een aantal zeilers op hun slechts mee op marifoonkanaal 10. Een paar boten willen per se als eerste getest worden, omdat zij er het langst liggen, kinderen aan boord hebben of wat dan ook, en betichten de autoriteiten van incompetentie. Andere zeilers reageren hier weer verontwaardigd op en vragen om geduld. De medewerker van het havenkantoor kan van zijn kant geen enkele vraag beantwoorden, omdat de health authority daarover gaat, maar ja die werken niet op zondag. 

Afijn, in vier dagen tijd worden er zeker 100 boten getest. Wij mogen op woensdag met onze dinghy naar de kant voor de covid-test. Een zeer pijnlijk gebeuren (in ieder geval voor Ank) waarbij ze een dun wattenstokje een heel eind je neusgaten in duwen. Donderdag 18 juni kunnen we inklaren en krijgen we een plekje in de marina. Kanaal 10 kan uit! We vinden het heerlijk om weer aan land te kunnen en onze beenspieren, voor zover we die nog hebben, te gebruiken. We krijgen een loom en lui gevoel en onze drang om te vertrekken is even niet zo groot meer. We borrelen en eten gezellig met andere boten bij Peter Café Sport en oefenen met wandelen. Elke dag een stukje verder. Samen met buurman Jean-Louis gaan we met een auto het eiland verkennen. De Azoren zijn echt prachtig! Supergroen, vulkanisch en goed onderhouden.

Dan werpen we toch weer een voorzichtige blik op de weerkaartjes. Er komt goede wind aan om naar Nederland te varen. Het plan is om donderdag 25 juni te vertrekken naar Nederland met als eerste bestemming Zierikzee om onze weerman Marcel te bezoeken. We denken er twee weken over te doen, maar bij weinig wind kan het langer duren. Onderweg laten we van ons horen via dit blog ...

Klik hier om de foto’s te bekijken

Aankomst in Horta: dikke grijze sok en Vive la résistance

Het vorige blog eindigde ermee dat we hoopten op een mooie eindspurt. Nou, die eindspurt hebben we gekregen, maar of die zo mooi was? De laatste twee dagen naar Faial, het Azoren-eiland waar ons doel Horta ligt, hebben we in 25 tot 30 knopen aan de wind gevaren. Het eerste deel alleen op een stukje genua en het tweede deel, toen we steeds hoger aan de wind moesten varen, hebben we het grootzeil erbij gezet met drie reven. De golven bouwden op tot drie a vier meter, maar Gaia gleed er meestal soepel overheen. Eén keer was er een erg eigenwijze golf die over het dek spoelde, de buiskap onder het schuim bedolf en zich eronderdoor perste om via de kajuitingang naar binnen te gutsen. Nu was het binnen al zout door lekkende raampjes, maar nu dus nat en dubbelzout. Gelukkig heeft het water de apparatuur niet geraakt, al bleef er wel een plafondlampje branden, terwijl de schakelaar uit was.

Dan is het donderdagmorgen 4 juni en als het licht wordt doemen de Azoren op: land in zicht! Tegen een uur of een ‘s middags zien we de groene hellingen en de eerste huizen. Wat is het land groen en de huizen wit. Wat fijn om weer andere kleuren te zien dan blauw en grijs. In de versnellingszones om Faial krijgen we een laatste zet met 30 - 35 knopen tot we in de luwte van de kust komen.

Wanneer we langs de zuidkust varen heeft de telefoon weer bereik en de bemanning van de Fifty Fifty belt direct om ons welkom te heten. Een aantal mijlen voor Horta worden we op de marifoon opgeroepen door marina Horta. De ankerplek bij de marina is helemaal vol en het waait daar meer dan 25 knopen. Ze vragen of wij voor een nacht willen ankeren aan de zuidkant van het eiland. Dat vinden we prima. Iemand van de marina is in zijn auto is gesprongen om ons vanaf de wal te begeleiden naar een prachtige ankerplek. Wat een geweldige ontvangst! We hebben de rustige ankerplek helemaal voor ons zelf en genieten van het mooie uitzicht met een heerlijk koel aankomstbiertje. Dat biertje klapt er zo in dat we vroeg in bed liggen. Ennnn... 12 uur later worden we weer wakker. Tijdens het ontbijt zien we de Elisabeth en Argonaut, die we kennen van het SSB netje, aankomen. Over de marifoon zegt Frits van de Argonaut dat hij zijn afspraak om tonijn voor sushi te zorgen is nagekomen en die ochtend een prachtige tonijn heeft gevangen. Ze varen langszij en gooien een aantal moten over. Super en erg lekker!

Vrijdagochtend, na de koffie varen we naar Marina Horta. De eerste poging om te ankeren mislukt. Het anker pakt niet, het is alsof we in boter hebben geankerd. Als het anker omhoog is, hangt er een dikke grijze sok aan de punt van het anker!! (We hebben fantasieën over lijken op de bodem). De tweede poging gaat gelukkig goed, want drie keer achter elkaar 40 meter anker met de hand omhoog halen vindt Ank wel heel zwaar. ‘s Avonds genieten we van de heerlijke verse tonijn, een feestje.

De volgende ochtend maken we kennis met Duarte en Filipe van Peter Café Sport. Met witte overal aan en een vive la résistance muts op heten ze ons enthousiast welkom en vertellen hoe ze ons kunnen helpen. Ze brengen boodschappen van de supermarkt, chandlery en apotheek en maaltijden van de kaart op bestelling naar de geankerde boten. De Azoren zijn namelijk nog tot 15 juni in staat van calamiteit en jachten mogen niet aanmeren en de bemanning mag niet het land op. Dus iedereen ligt voor anker naast de marina. Je mag in de marina alleen liggen om noodzakelijke spoedreparaties uit te voeren. Je mag ook niet je dinghy te water laten of andere boten bezoeken. Dus contact verloopt net als in de Cariben weer via marifoon of WhatsApp. We zijn verplicht om altijd marifoonkanaal 10 uit te luisteren en daar is druk verkeer met het havenkantoor. We vermaken ons wel daarmee, vooral het ‘allo allo’ gehalte van de Engelssprekende Fransen zorgt regelmatig voor een glimlach.

Inmiddels zijn we begonnen met het ontzouten van de boot binnen en de noodzakelijke onderhoud en reparaties te plegen. We verwachten eind van de week weer te vertrekken. Wanneer precies hangt van het weer af.

Klik hier om de foto’s van de oversteek te bekijken.

Tot slot nog even wat statistieken van de oversteek:

Reisduur: 20 dagen en 22 uur

Directe afstand: 2300 mijl

Afgelegde afstand: 2650 mijl, dus 350 mijl meer gevaren

Gemiddelde snelheid: 5.3 knopen

Motoruren: 68 uur op 1800 toeren, verbruik 1,44 liter diesel per uur

Waterverbruik: 200 liter, we zijn erg zuinig geweest, we hebben één keer gedoucht in de kuip tijdens een heftige regenbui

Geplande route:

Afgelegde route:

Oversteek Azoren deel 3

Het is maandag 1 juni en de Azoren komen in zicht! Als het goed is komen we in de loop van donderdag aan in Horta. Hebben we veel zin in, een koud welkomstbiertje en dan heerlijk slapen ....

Eindelijk hebben we eergisteren een westenwind gekregen, maar dat duurde niet lang want inmiddels hebben we em weer op de kop en dat zal zo blijven tot de Azoren. Met de westenwind is het de afgelopen dagen nog kouder geworden het is sinds een dag of drie ook grijs-en-grauw met miezer. Dus geen diepblauwe zee meer, maar 20 tinten grijs om ons heen. Keimpe heeft zelfs zijn grijze geitenwollen sokken al aangehad. Voor de rest drijven er veel Portugese oorlogsschepen voorbij, kwallen die een zeiltje op hun rug hebben. Keimpe heeft twee keer een zeeschildpad gezien. En verder komen af en toe dolfijnen om de boot zwemmen. Bij de vorige twee oversteken naar Europa kwamen we veel afval tegen onderweg. Nu valt dat wel mee, af en toe een plastic vaatje, boeitje, vissersstaak, lege fles. Is de zee schoner of toeval?

We kunnen nog steeds elke dag iets vers door het eten doen en elke morgen gaat er nog sinaasappel door de yoghurt, dus scheurbuik gaan we niet krijgen. Keimpe heeft gisteren zijn eerste brood gebakken, een mooie bruine korst maar de bodem was nog een beetje vochtig. We hebben al bedacht hoe we dit de volgende keer kunnen vermijden, dus dan krijgen we het perfecte brood(?).

Gisteren hadden we onverwacht veel wind, maar nu kabbelen we met een knoop of 4 door het water. De laatste twee dagen wordt er veel wind verwacht richting Horta. Daar zijn we inmiddels al een klein beetje aan gewend. We hopen op een mooie eindspurt!