donderdag 21 juni 2012

Het is net Nederland …

… verzucht Keimpe als de regendruppels weer op de buiskap kletteren. We zijn vannacht aangekomen in La Coruna NW Spanje en het is grijs met regelmatig een bui. De afgelopen tijd hebben we af en toe een zonnige dag gehad, maar ook wel wat grijze dagen.

Uiteindelijk hebben we 9 dagen in Camaret gewacht op goed weer om de golf van Biskaje over te steken. Maandag 11 juni was het eindelijk zover: 2,5 dag goed weer om over steken. Te kort om naar La Coruna te zeilen en daarom zijn we naar Gijon, halverwege Noord Spanje, gevaren. We hebben de oversteek van 300 mijl precies in 48 uur volbracht, best lekker vlot. Het was een hobbelige tocht, het eerste deel door weinig wind en een swell schuin van voren, maar wel met droog zonnig weer. Het tweede deel met meer wind en hogere golven. Keimpe heeft zes keer dolfijnen gezien (compleet met show: uit het water springen voor de boeg, een duo sprong simultaan naast de kuip uit het water. Wauw! En ’s nachts trokken ze lichtsporen – van oplichtende algen - door het water om de boot. Ook wauw!). Ank lag op die momenten telkens te slapen, snik.

De aankomst in Gijon was mooi: zonneschijn! De jachthaven ligt naast de oude stad. Op de pier zien we elke ochtend weer de joggende/snelwandelende mannen en vrouwen op leeftijd. Het lijkt alsof de dokter dat voorschrijft en dat je vooral heel hard met je rechterarm moet zwaaien tijdens het snelwandelen. We blijven twee dagen in Gijon om bij te komen van de oversteek, de stad te bekijken en om te acclimatiseren in Spanje. Daar hoort natuurlijk ook tapas eten bij. Op zoek naar een terras zien we veel mensen van grote afstand bier in een glas schenken. Het bier is cidra en is een soort witbier met appelsmaak (appeltjesbier: je drinkt het uit flessen van 0,7 liter en het kost 2 euro in de kroeg die voor de gelegenheid cidreria heet; je giet een paar slokken van zo groot mogelijke hoogte in je glas – rechterhand met fles hoog boven je hoofd aan de linkerkant en linkerhand met glas helemaal omlaag  - waarbij de helft er naast belandt; de inhoud drink je direct op voordat het doodslaat; iedereen drinkt het en overal ligt gemorst bier; voor de sjiekere Spanjaarden zijn er apparaatjes waarmee ze de cidra in hun glas kunnen plonzen – krijgen ze geen plakkerige handen). Iedereen drinkt het, dus wij ook. Nou dat inschenken is nog wel even oefenen. En het lekker vinden ook. Overigens Gijon was/is erg leuk: leuke oude stad, veel buitenleven en aardige mensen.

Op 16 juni varen we verder naar Cudillero. Geen wind, grijs miezerweer en vier uur motoren. Het dorp Cudillero ligt prachtig aan zee in een kloof tussen de bergen en de volgende dag in de zon hebben we het dorp bekeken. Een goede training voor onze kuitspieren. Het dorp is een beetje toeristisch, maar ligt er erg leuk bij als een steil amfitheater rond een rond plein met allemaal terrasjes. Tussen de huizen lopen allemaal steile steegjes en straatjes, met steeds nieuwe gezichtspunten op het dorp en omgeving.

Verstoken van alle media heeft Liek vanuit Enkhuizen ons per SMS een liveverslag gedaan van de laatste voetbalwedstijd van Nederland. Nou, we zijn vanaf nu dus voor Spanje. Ole. Viva Espania.

Maandag 18 juni was weer een grijze dag zonder wind. Om toch verder te komen de motor aan. We zijn naar Luarca gevaren. Onderweg denkt Ank nog een Orka te zien. “Orka, orka” roept ze enthousiast. Huh, er zitten twee mannetjes o en hij is van polyester: een vissersbootje. Luarca is geen bijzondere plaats met een vervelende ligplaats met uitzicht op een betonnen muur bij de ingang van de haven.

Dinsdag de 19e gaan we verder met als doel Viviero. Grijs weer, maar wel wind! We gaan als een speer en in het begin van de middag besluiten we om door te varen naar La Coruna. Het is heerlijk zeilen, eerst ruime wind en daarna pal voor de wind langs de prachtig ruige en groene kust van het noordwestelijkste puntje Spanje. We varen de 105 mijl in 15 uur! Als we om 12 uur ’s nachts in de marina aanleggen staat er iemand van de jachthaven klaar. Hij geeft ons de sleutel van de poort zodat we nog even lekker kunnen douchen. Maar eerst drinken we de champagne op die we van buurman Gert hebben gekregen: een mijlpaal. Proost, we zijn in de ria’s!

Het weer is hier de komende tijd nog grijs en nat. “Ik ga naar bed” verzucht Keimpe om half zes ’s middags als na 10 minuten droogte de regen weer naar beneden plenst. (Nou dat plenzen valt best mee, het zijn een paar druppen uit een grijze lucht. Maar de zon is er niet en dat hoort hier niet. Volgens de havenmeester laat ie het al sinds april afweten.)

Zoals het er nu naar uitziet varen we vrijdag verder. Op naar de zon, want als Mozes niet naar de berg komt, ….

maandag 11 juni 2012

Voeballuh

Met alle attributen die we op de vertrekkersborrel hebben gekregen was Camaret tijdens de eerste wedstrijd van Nederland aardig oranje gekleurd. De openingswedstrijd hebben we samen met Harm, Ilona en de eigenaar van de Ierse pub bekeken. Gelukkig zat de pub tijdens Nederland-Denemarken wel aardig vol. Een kleine foto impressie:

de voorbereidingen

toen waren we nog vrolijk

concentratie

spanning

ongeloof

dinsdag 5 juni 2012

De vijf zintuigen


Op zo’n reis worden je zintuigen op allerlei manieren geprikkeld. Een impressie van afgelopen tijd:

Horen
De motor: we hebben weinig wind gehad de afgelopen tijd en dus veel het gebrom van de motor gehoord.
De misthoorn: tijdens onze trips hebben we regelmatig een misthoorn gehoord.

Zien
Niks, njet, nada: dikke dikke mist van Alderney naar Guernsey en een paar dagen later van Guernsey naar Camaret.
Harm: “hé, die ken ik!” roept Ank.  In Camaret liggen Harm en Ilona die op weg zijn naar Nederland na een sabbatical van ruim een jaar. Ank kent Harm van een opdracht bij de ING. De eerste biertjes zijn al gedronken en heerlijk ervaringen uitgewisseld.

Voelen
Auw een zeer rood hoofd: nooit bij stil gestaan dat je in dichte mist ook ongelofelijk kunt verbranden, daar kwamen we een dag later achter.

Ruiken
De geur als je de koelkast opent: Camembert. Maar ja, Keimpe is er heilig van overtuigd: hoe meer ie (de kaas dus) stinkt, hoe lekkerder ie is.
Bloemengeuren: we voeren het baaitje in naar Camaret en werden overweldigd door heerlijke geuren van de lente.

Proeven
Croissants: die smaken hier in Frankrijk toch wel heel veel lekkerder dan van de bakker in Nederland.

We zijn sinds afgelopen zaterdag in Camaret, de plek waarvan we willen vertrekken naar La Coruna in NW Spanje. Deze oversteek over de golf van Biskaje duurt 3 a 4 dagen. Het weer voor de komende dagen ziet er niet goed uit, heel veel wind en ook nog tegen. Dus we zijn hier nog wel een tijdje.

PS Er is een nieuw fotoalbum met foto’s van de kanaaleilanden.