Los van het vasteland

In drie dagen en twee uur zeilen we van Cascais (Lissabon) naar Porto Santo, een klein eiland ten noordoosten van Madeira. Een afstand van 480 mijl en dus een snelle oversteek, waarbij we alles hebben kunnen zeilen.

Bij aankomst ankeren we voor het strand omdat de jachthaven vol is. We verwachten lekker te kunnen slapen na drie dagen wacht lopen (om de beurt drie uur op en drie uur af). Toch zorgen die paar nachten op zee al een beetje voor een ‘jetlag-gevoel’. ‘s Nachts liggen we - ook om beurten ;-) - een paar uur wakker. 

Na twee nachten gaan we voor anker in de havenkom, minder deining en sneller aan de kant met de dinghy. De eerste uren aan land beweegt alles: het bureau op het havenkantoor, de stoel op het terras, het asfalt. Onze evenwichtsorganen moeten duidelijk omschakelen.

Het is hier een stuk warmer dan het vaste land van Portugal en ook de avonden zijn lekker warm. Porto Santo is een vulkanisch eiland en dat zie je terug in het landschap en de rotsformaties. Het regent er nauwelijks (in 2017 heeft het bijvoorbeeld 345 dagen niet geregend); alles is dor en er is nauwelijks begroeiing. Wij maken dan ook iets unieks mee: in de zes dagen dat wij er zijn, hebben we op twee dagen regen gehad.

Vanuit de haven maken we een wandeling langs de kust. Een prachtig ruig pad met af en toe klauterpartijen. Best pittig vinden wij, tja en dan komt ons doodleuk een jogger tegemoet. De dag

erop huren we e-mountainbikes. De verhuurder laat ons een route zien waarmee we een goed beeld krijgen van het eiland. Als eerste maken we een rondje in het bergachtige deel aan de oostkant van het eiland, flinke klimmen en fikse afdalingen. Ank zal nooit de bolletjestrui dragen, maar Keimpe gaat met flinke vaart bergafwaarts. De uitzichten zijn adembenemend. We stoppen regelmatig om ons heen te kijken. 

Na een lunchstop gaan we het westelijk deel van het eiland bekijken. Hier geen asfalt meer, maar off road. Het gebied is een stuk vlakker en woestijnachtig. In de verte zien we de helgroene velden, sorry greens, van de golfbaan, benieuwd of het eigenlijk wel echt gras is gezien de enorme droogte. We ontwaren een oase midden in het woestijnlandschap. Het blijkt een mini dierentuin waar allerlei soorten vogels te zien en te horen zijn. Als laatste nemen we een kustpad waar aan het einde een mirador (uitzichtspunt) is met een prachtig uitzicht op Madeira. Nou, na zes uur fietsen bij een temperatuur boven de 25 graden zijn we wel toe aan een verfrissing in de vorm van een biertje en een douche. Met de e-motor op de turbostand snellen we naar de verhuurder terug en strompelen we richting jachthaven waar dat koude biertje ons opwacht.

Na een dag met veel regen varen we naar het buureiland Madeira, een stuk groter en een stuk groener. We gaan naar Marina do Lorde, een marina aan de oostkant van het eiland. Deze marina maakt onderdeel uit van een vrij nieuw resort: een vakantiedorp met hotel, appartementen en zelfs een kerkje. Ziet er best mooi uit, maar het is duidelijk naseizoen: er is weinig leven. Gelukkig hebben we in de marina veel lol met de bemanningen van de Kobbe en Joint Venture II. 

We huren twee dagen een auto en genieten van het prachtige landschap. De eerste dag gaan we naar de hoogste top en de tweede dag rijden we op steile slingerweggetjes langs de weelderig groene noordkust. Ank gaat nog een dag met de dames van de andere twee boten op pad naar de botanische tuinen in Funchal. Keimpe heeft een klusje aan boord te doen. Het Gardena-mondstuk is de vulslang ingeschoten tijdens het vullen van de watertanks (stom, stom, stom, stom; de boel moet uit elkaar gehaald worden om het mondstuk eruit te halen). Gelukkig wordt ie daarbij bijgestaan door Kees en Damir. Deze mannen fileren ook de drie red snappers die we hebben gekregen van een visser in de haven. We willen best nog wel een paar dagen blijven op Madeira, maar de wind beslist anders. Er is een goed weergaatje om naar Tenerife te varen. We doen twee dagen over deze oversteek, een tocht van 260 mijl. Het was een vervelende oversteek met (te) weinig wind op de kont, een deining uit een andere hoek en een bevroren komkommer ...

Klik hier om de foto's bij deze blog te bekijken.