Herfst

Spanje houdt ons vast: vanwege herfstig weer zitten we nog op de Middellandse zee en moet onze terugkeer naar Gibraltar en het bezoek aan Marokko nog even wachten. We liggen nu bijna 1,5 week verwaaid in Cartagena.

                                                                                                              

We zijn maandag 17 september vanuit Valencia vertrokken en zijn in drie etappes naar Cartagena gevaren. We hebben een nacht in Denia in de haven gelegen en een nacht voor anker gelegen bij Morayra. Het eerste deel van de tocht was de kust niet heel bijzonder, het deed ons denken aan de Belgische kust: een lage kust met af en toe een plaats volgebouwd met flats voor hotels en appartementen. Maar vanaf Denia is het een prachtige kust, grillig, groen, mooie rotsen en op de achtergrond hoge bergen.

Het plan was om een dag of twee in Cartagena te blijven o.a. om het oude Romeinse theater te bezoeken en dan weer verder te gaan. Dat plan lukte ook in eerste instantie. Hoewel de wind tegen was, zagen we een weergaatje om binnen 24 uur naar Aguadulce te varen, een tocht van 100 mijl. Je moet daarvoor om een kaap, Cabo de Gata, heen waar het goed kan spoken: de wind wordt er versterkt en  er kan een flinke oostelijke stroming staan. Zondag de 23^e vertrekken we aan het begin van de middag. We maken een lange slag langs de kust en hoewel er een zuidwester van 20 knopen is voorspeld, valt de wind aan het begin van de avond helemaal weg en gaan we op de motor verder. ’s Avonds ligt Ank net een half uurtje in bed als Keimpe roept dat er wind is. Dat is zo raar hier in de Middellandse zee: het is windstil en dan draait iemand een knop om en waait het 25 knopen (6 Bft). De wind staat tegen, dus we hijsen het grootzeil met twee reven en doen er een stukje genua bij. We moeten kruisen en de wind wakkert verder aan naar 30/35 knopen. We zeilen richting kust in de hoop dat het daar minder waait, maar nee, het gaat alleen maar nog harder waaien. We maken weinig voortgang en verwachten bij de kaap nog slechtere omstandigheden. We trekken de conclusie dat het niet zinvol is om zo te blijven beuken tegen de wind in. Er zijn geen havens of ankerplekken waar we midden in de nacht met dit weer kunnen schuilen en we besluiten om terug te varen naar Cartagena. Grootzeil weer omlaag en met een puntje genua varen we in eerste instantie met zo’n 7/8 knopen richting Cartagena. Daar komen we een uur of 9 ’s ochtends aan.

Tja en vanaf die tijd wachten we dus op beter weer om verder te varen. Het heeft hier afgelopen dagen hard gewaaid en gisteren heeft het de hele dag enorm hard geregend. We vermaken ons verder prima met bezoeken aan bezienswaardigheden in Cartagena (Romeins theater, een verdedigingsfort bij de haveningang, archeologische opgravingen), af en toe een wandeltocht, een klus aan boord en niet onbelangrijk lekker tapas eten en borrelen met Richard en Judith die met hun schip hier ook verwaaid liggen.

Zoals het er nu naar uitziet is het vanaf morgen weer rustig en draait de wind. Dus als het goed is gaan morgen de trossen los en kunnen we met de wind in de rug een tweede poging wagen om Aguadulce te bereiken.

Badalona en Valencia

We zijn alweer ruim een week op het vaste land van Spanje. Op 7 september zijn we aangekomen in Badalona, een stad vlak ten noorden van Barcelona. We zijn vertrokken vanuit Mallorca en hebben een nacht doorgevaren om in Badalona te komen. Er was heel weinig wind en zeker de helft van de tijd heeft de motor aangestaan….

Eind van de middag hebben we vanuit  Badalona de trein naar Barcelona genomen. Binnen een kwartier sta je aan het begin (of eind?) van de Ramblas, midden in de drukte. Dat was wel effe wennen na de rust van onze laatste ankerplaats in het noorden van Mallorca. We zijn de Ramblas afgelopen naar onze favoriete plein Placa Reial waar we onder genot van wijntje en tapas mensen hebben gekeken, altijd leuk.

De dag erop zijn we met een huurauto naar het museum van Dali in Figueres gereden. Het museum is na het Prado in Madrid het meest bezochte museum in Spanje. Nou, zo ook de dag dat wij er waren: het was enorm druk met onder andere een bus Russen. Het museum toont heel veel werken van Dali, maar een beetje in willekeurige volgorde en met weinig toelichting. Toch waren we onder de indruk van zijn werk en het Teatro waar het allemaal was tentoongesteld. Verder viel op dat heel veel mensen niet echt kijken naar de kunstwerken maar voornamelijk bezig zijn met het maken van foto’s: hoe kom ik zo bevallig mogelijk op de foto voor de Cadillac? Of met een iPad (plaat) voor je hoofd bij elk schilderij klikken en dan thuis kijken wat je op de foto hebt gezet. Een aantal kunstwerken kon je ’gewoon’ aanraken en sommige kon je na inwerpen van een euromuntje in werking zetten (wat we inderdaad bij allemaal gedaan hebben). Meestal mag je niet aan kunst komen, laat staan dat je er zelf nog iets aan kunt toevoegen.

Na het museum hebben we op de terugweg een stop gemaakt in Girona. Als je nog eens in dit gebied op vakantie gaat, bezoek Girona! Een erg leuke stad met een prachtig oud centrum waar een rivier door loopt. We hebben er heerlijke pinxtos (tapas op stokbroodjes mjammie) gegeten op weer zo’n mooi plein en genoten van de relaxtheid van de Spanjaarden. Je vindt hier, net als in veel andere Spaanse plaatsen, overal pleinen en pleintjes met terrassen waar je heerlijk hapjes en drankjes kunt genieten. Viva Espana!!

Vanuit Badalona zijn we in 1 keer naar Valencia gevaren: wederom door gebrek aan wind hebben we bijna 80% van de tijd moeten motoren. Af en toe kon het zeil een halfuurtje omhoog. We maken ons er maar niet druk (meer) om. Na onze aankomst  in Valencia begon de Mistral vanaf de Franse kust bij Bay de Leon te blazen met windkracht 8 a 9, hetgeen ook in Valencia een halve dag tot wat meer wind leidde maar waar we dus niet van geprofiteerd hebben.

We liggen nu in Valencia in Marina Real Juan Carlos 1. Het is een grote, moderne en parkachtig aangelegde marina voor megajachten en bootjes zoals de onze, met notabene een formule 1 autocircuit. We vermoeden dat deze haven speciaal is aangelegd voor de America’s Cup (de meest prestigieuze zeilwedstrijd die er is) die hier in 2007 is gehouden (voor het eerst buiten Engeland, geloof ik) en hebben ons verbaasd over de hoeveelheid sporen die je nog ziet: er staat nog een America’s cupper op de kant, de loodsen van de teams en andere gebouwen staan er nog, zij het vrijwel leeg, en zelfs putdeksels herinneren aan de  race.

Valencia is een vlakke, uitgebreide stad, waar veel gefietst en geskate (geskeet?) wordt. Op de fiets zijn we op pad geweest naar de oude stad en de ‘stad van de kunsten en wetenschappen’. Dit laatste is een thematisch ingericht gebied met prachtige, futuristisch aandoende gebouwen ontworpen door de architect Santiago Calavatra, waar we bewonderend hebben rondgetoerd. Door de voormalige rivierbedding van de rivier Turia zijn we naar de oude stad gefietst. In de jaren 70 nog een rivier, inmiddels een aaneenschakeling van parken als een groene licht meanderende stroom  door de stad heen. In het centrum heb je mooie pleinen en leuke straatjes met vele terrasjes, waar we heerlijk hebben rondgedoold.

Vandaag aan het strand gelegen en uitgerust voor de verdere reis, want we gaan vanaf morgen al hoppend langs de kust naar Gibraltar.

M & M

De afgelopen twee weken hebben we Mallorca & Menorca verkend. Vanuit Ibiza hadden we het plan om te gaan ankeren in de buurt van de hoofdstad Palma, maar de wind (!!) bracht ons een stuk westelijker en we hebben een aantal dagen geankerd bij het stadje Santa Ponsa.

Mallorca is Duits georiënteerd. Dat merk je aan de vele Duitsers op het eiland, de menukaarten in het Duits en ook de eilanders op wat meer toeristische plekken spreken je direct aan in het Duits. Santa Ponsa is een rustig toeristenplaatsje en de baai is goed beschermd. We gaan van hieruit dan ook op pad om het eiland te verkennen. Als eerste gaan we met de bus naar het museum van Miro dat ten westen van Palma ligt. De bus zit vol met strandtoeristen en stopt wel dertig keer, waarbij wij er ons over verbazen dat er nog steeds mensen bij kunnen in de bus. De bus voert ons langs grote toeristenresorts en –attracties, waar grote drukte heerst en ons een bont uitzicht biedt op allerlei snackbars, winkeltjes en kroegen. Hier heerst het massatoerisme. Zou het bij Miro ook zo druk zijn? De heenweg stappen we een paar haltes te vroeg uit en lopen uiteindelijk dik een uur in de hitte en omhoog voor we bij het museum zijn (pfff, je moet er wat voor over hebben), waar het lekker rustig is. Op het terrein van het museum staan de studio’s waar Miro 40 jaar heeft gewoond en gewerkt. Hij heeft zijn nalatenschap ten behoeve van jonge kunstenaars ondergebracht in een stichting.  Na zijn dood heeft de stichting een stijlvol museum gebouwd op het terrein. We waren erg onder de indruk van de werken van Miro. We kenden wel wat van zijn tekeningen en schilderijen, maar nog niet zijn wandkleden en beeldhouwwerken, prachtig! De terugweg met de bus ging iets sneller, want er bleek ook een bushalte maar vijf minuten van het museum vandaan…

De dag erop huren we een auto en gaan we de noordwest kust van Mallorca verkennen. We volgen de route langs de kust door de bergen en rijden door erg mooie en verrassende dorpjes. De drukte en het massatoerisme wat we zagen op weg naar het museum van Miro kom je hier vooral niet tegen. Wel rustige dorpjes, gelegen in prachtige dalen. Kronkelwegen door de bergen waar af en toe een auto passeert, we een liftster oppikken en genieten van prachtige uitzichten over de ruige kust. Zie ook de foto’s. Na een drankje op een terras in Soller gaan we aan het begin van de avond weer terug richting Santa Ponsa. Er blijkt een tolweg te zijn door de bergen en daardoor zijn we heel snel bij de hoofdstad Palma. Ach en daar gaan we ook nog maar even kijken en een hapje eten. Palma is een mooie stad met grote statige gebouwen, ook hier is het massatoerisme afwezig. De meeste opwinding komt van verschillende paartjes die met gezelschap voor de kathedraal op hun beurt wachten om in het huwelijk te treden. Dames houden het koel met de bekende waaiers.

Als we de dag erop wakker worden, ligt er 75 meter naast ons een Nederlandse boot met de naam Islay. Dat kan niet anders als de boot van Berend zijn. Berend kennen we (nog) niet, maar wel een aantal mensen om hem heen. Zijn broer Jan Paul die havenmeester was in de jachthaven in Lelystad waar we hebben gelegen. Zijn andere broer Anco waar we tijdens onze vorige reis een tijd mee zijn opgetrokken. En natuurlijk Marcel die we tijdens onze vorige reis hebben leren kennen en die nu een beetje jaloers onze berichten volgt ;-). We wisten van Marcel dat Berend met zijn gezin ook komend jaar gaat zeilen en dat ze vanuit de Med vertrokken. Maar dat je elkaar dan tegenkomt is toch wel erg gaaf, Mallorca alleen heeft al 84 baaitjes. We varen langs en ook Berend kent ons van naam en al snel zitten we onder het genot van een biertje heerlijk te kletsen over van alles en nog wat. We gaan elkaar deze reis zeker nog wel vaker zien.

Vanaf Santa Ponsa zeilen we oostwaarts en aan het begin van de avond laten we ons anker vallen voor het strand van Ensenada de la Rapita. Het water is azuurblauw en geweldig helder. In het donker blijkt dat de Engelse boort naast ons binnen overal rode verlichting heeft, de wallen in Amsterdam zijn er niks bij.

De dag erop zeilen we verder naar Porto Colom, een leuke natuurlijke haven. We weten al een tijdje dat er flink veel wind aankomt vanuit het noordwesten en daarvoor willen we schuilen op Menorca. De wind komt eerder dan we dachten en we maken verder geen tussenstops op Mallorca. Vanaf Porto Colom zeilen we in één keer naar Menorca. We liggen op Menorca in het plaatsje Ciutadella voor het eerst sinds weken weer in een jachthaven. Ciutadella ligt in een diepe, natuurlijke baai en aan het einde, op de plek waar vroeger de ferries parkeerden, is nu een nieuwe jachthaven. Best lekker om weer eens lang te douchen ….

Ciutadella is een erg leuk stadje met sfeervolle kleine straten en steegjes, mooie pleinen en een gezellige haven met veel terrasjes. We doen wat klusjes aan boord en liggen goed beschut tegen de harde wind die rondom de Balearen waait. Om wat van het eiland te zien en ook wat aan lichaamsbeweging te doen huren we mountainbikes. We maken een tocht door het droge binnenland en langs de rotsige zuid- en westkust. Langs de kust ging de route over rotspaden, die moeizaam met de fiets begaanbaar waren. Het was een heftige maar mooie tocht van bijna 8 uur. Nou, dat was gisteren en vandaag doet zitten dus pijn, haha auau haha.

We lazen dat in Twente het al gevroren heeft, nou hier hebben we ook te maken met een weersomslag. De temperatuur is 10 graden omlaag gegaan en is nu tussen de 22 en 26 graden en ja we wisten niet meer wat het was, maar het is soms bewolkt en we hebben een aantal regenbuien gehad. Het plan is om morgen weer verder te trekken en we zijn nu aan het bekijken wat we de komende weken nog gaan doen voor de Middellandse Zee verlaten.