Voulez vous .....

Vanavond gaan we mosselen eten en in het restaurant probeer ik in gebrekkig Frans te vragen of er een tafel vrij is. Keimpe snapt er niks van, de serveerster snapt er niks en als ik dan een zin begin met ‘Voulez vous ....’ wil mijn brein eigenlijk alleen maar de titel van het liedje van Labelle zeggen: Voulez vous coucher avec moi se soir? Het stotteren stopt acuut en de serveerster doorbreekt de stilte met het verlossende woord: "manger?" .... "oui, manger!" en we krijgen een tafeltje.

We zijn inmiddels in Camaret-Sur-Mer en het is een flinke overgang na ruim vier weken Groot Brittanië. Hoewel je met alle digitale middelen tegenwoordig zeker weet dat je op de juiste plek bent aangekomen, was het toch een geruststelling om op het vaste land als eerste iemand met een alpinopet te zien: ja! we zijn in Frankrijk.

Uiteindelijk zijn we een dag of 10 in de omgeving van Falmouth geweest. Eerst wachten op de motoronderdelen en daarna wachten op goed weer om over te steken naar Camaret-Sur-Mer. In die dagen hebben we verschillende plekken bezocht: de baai van St Maves, een jachthaven in Falmouth, een pontoon in de rivier Fal (zonder honden, pffff), een jachthaven bij Mylor Churchtown en de laatste nacht weer geankerd bij de stad Falmouth.

Falmouth is een leuke stad met een gezellige sfeer. Om alvast in de stemming te komen, hebben we een Caribisch restaurant bezocht. Uiteraard gestart met een mojito en daarna heerlijk gegeten. Na de drukte van de stad gaan we de rivier Fal op. We liggen op een prachtige plekje met een intense rust, tot de zon onder gaat. Ineens krioelt het van springende vissen op de rivier. De buurjongetjes op het pontoon gooien hun hengel uit: de springende vissen zijn makrelen en ze vangen binnen no time de een na de andere makreel.

We zitten een storm uit in de jachthaven bij Mylor Churchtown. Nou een ding is zeker: Mylor ligt geheel geïsoleerd: er zijn geen busverbindingen en de ferry/watertaxi vaart niet i.v.m. de storm. Om toch de benen te strekken gaan we richting het dorpje Flushing (Vlissingen). Een eerste poging staken we al snel omdat de regen weer met bakken uit de hemel komt. Maarrr de dag erop lukt het. Flushing is een prachtig dorpje. Ooit heette het Nankersey, maar ja toen kwamen de Nederlanders in de 17e eeuw .... Voor vertrek uit de UK gaan we ontbijten bij het café in de haven. Keimpe met een beste omelet met cheddar en Ank gaat voor een echt Engels ontbijt. Nou ja bijna echt: het worstje is vegetarisch, maar wel witte bonen in tomatensaus :-).

De oversteek naar Camaret-Sur-Mer gaat prima. We doen er bijna 20 uur over en we hebben op een half uur na alles kunnen zeilen.

Inmiddels dus op Frans grondgebied. De haven ligt vol, voor een groot deel met zeiljachten die wachten op goed weer voor de oversteek van de golf van Biskaje. Het aantal nationaliteiten groeit met de dag. Inmiddels Fransen, Nederlanders, Belgen, Duitsers, Engelsen, Ieren, Finnen, Zweden, Noren en Denen gespot.

Het lijkt erop dat we maandag kunnen vertrekken richting La Coruna in Spanje. We verwachten er ongeveer drie dagen over te doen. We hebben nu al zin in de zon en de tapas ....

De foto's van de afgelopen weken kun je bekijken via deze link.