Feest op Terceira

Afgelopen nacht zijn we voor het eerst weer in slaap gevallen zonder de live muziek die afgelopen week vanaf een uur of 11 ’s avonds door de marina schalde. Sommige bands klonken leuk, maar er waren er ook een aantal die een enorme herrie produceerde.

Sinds onze komst in Angra do Heroismo hebben we ons in het feestgedruis van het jaarlijkse festas Sanjoaninas gestort. Van ’s ochtends vroeg tot diep in de nacht waren er in de hele stad activiteiten.

Bijna elke avond was er wel een parade door de stad en soms waren de straten daarvoor bekleed met een rode loper. We hebben verschillende parades gezien. Er was een parade met praalwagens, een parade met volksdansende groepen, een parade waar het leven op het eiland in vroegere tijden werd uitgebeeld en als laatste een parade waar alles wat met stieren te maken had voorbij kwam. Het was een soort defilé, waarbij luid geklapt werd voor de veehouders, de directeur van de stierenarena, de stierenvechters, de veearts en tot slot drie ruiters in prachtige kledij.

Ook het stierenrennen vormde een onderdeel van het feest. We hebben zes stieren los door de straten zien rennen. Zijstraten waren afgezet met trucks en de inwoners hadden hun ramen beschermd met karton (jawel) en pallets. Meutes van dappere mannen renden dan voor de stieren uit. Sommigen daagden de stieren uit met doeken, paraplu’s en andere middelen, waarop de stieren soms in de aanval gingen. Voor stier en uitdagers liep het meestal goed af. Ook in de haven was er stierenrennen. Dit keer werden er 4 stieren, één per keer, losgelaten. Deze stier zat dan aan een touw waar minstens 5 mannen aanhingen om zonodig het dier tegen te houden. De stier werd uitgedaagd door een aantal jongens met rode paraplu en zwarte doeken. Zoals je op de foto kunt zien, kwam de stier erg dicht bij het publiek. Soms sprongen mensen zelfs in het water.

Vanaf het eind van de middag gingen er overal in de stad eettentjes open. Op binnenplaatsjes, in gangen van een huis, in lege winkels: overal zag je gelegenheidsrestaurantjes. Vaak een familie of een groep vrienden die wat extra’s wilde verdienen. Leuk om te zien.

De laatste avond zijn we naar een Fado-optreden geweest. In een tent met lange tafels gevuld met kannen bier en sangria heerste een vrolijke stemming. Er waren drie gitaristen en twee zangeressen, maar regelmatig werd er ook een zanger of zangeres uit het publiek gehaald om een of twee fado’s te zingen. Daarbij was ook een jonge meisje, die met haar fado’s ons weer kippenvel bezorgde. Op zijn laatst leek het meer op een operette dan op fado en zong de hele tent mee.

Maar we hebben niet alleen feest gevierd. We zijn ook nog een dag met de Waltzing Mathilda op stap geweest. We hebben een prachtige wandeling van 2,5 uur gemaakt op het midden van het eiland in een vulkanische, zeer gevarieerde natuur. Daarna waren we aardig hongerig en hebben we in Biscoitos aan de noordkust geluncht. ’s Middags hebben we Algar do Carvao bezocht, een grot in een dode vulkaan met een meer van regenwater onderin. Deze grot is ontstaan door opstuwend magma, dat later weer weggezakt is. Uniek in deze grot waren de druipstenen van silica. Na een bliksembezoek aan het plaatsje Praia da Vitoria, besloten we om weer naar Angra te rijden om daar bij een van de restaurantjes wat te eten en te drinken.

We hebben verschillende Nederlandse boten uitgezwaaid die afgelopen week naar de UK zijn vertrokken. We dachten eerst dat we maar aan het havenpersoneel moesten vragen om ons uit te zwaaien, maar gisteren kwamen onverwachts de Sparkling Too met Rene en de Indira met Freek en Willeke aan. Gezellig geborreld en gegeten en zij zullen ons vast wel uitzwaaien. Vanmiddag gaan we namelijk weer op pad. We gaan naar Cork in zuid Ierland. De boot is gevuld met vers eten, water en diesel, dus we kunnen er weer tegenaan.