Terwijl Nederland feest viert om de nieuwe koning zijn wij druk bezig met allerlei klussen aan boord. We zijn inmiddels in een marina op het hoofdeiland van Puerto Rico zelf, maar hebben nog een hoop leuke dingen meegemaakt voor we hier waren.
Nadat er weer wat leven in ons zat na de verkoudheid, hebben we nog een paar mooie wandelingen gemaakt op Culebra. Zo hebben we een stuk van de kustweg gelopen waar op het land prachtige villa’s staan en op het water kleine ‘woonboten’ drijven. We zien hier al een fenomeen, dat we later op Vieques en Puerto Rico nog veel zullen zien. Puerto Ricanen lijken maar geen afscheid te kunnen nemen van hun oude auto’s: bij veel huizen en langs de weg staan wrakken, soms geheel overwoekerd. Plastic- en aluminiumafval wordt apart ingezameld, maar autowrakken staan overal.
Na bijna twee weken Ensenada Honda in Culebra vinden we het de hoogste tijd om verder te gaan. We gaan naar Bahia de Tortuga op Culebrita, een klein onbewoond eiland ten oosten van Culebra. Bahia de Tortuga betekent baai van schildpadden en dat klopt, we zien ze regelmatig zwemmen en komen ze al snorkelend ook onderwater tegen. De baai is geweldig mooi en we delen die met een paar andere boten en een paar bezoekers. We wandelen naar een rotspartij waar je kunt baden in een natuurlijke jacuzzi en beklimmen de berg naar een ruïne van een vuurtoren uit 1882 (die nog steeds met behulp van zonnecellen een beetje licht maakt, maar voor wie?). We hadden hier best nog wel wat langer willen blijven liggen, maar de navtex voorspelt stevige wind en hoge swell en dat is in deze baai niet erg comfortabel en veilig.
Na twee nachtjes Culebrita gaan we weer terug naar Culebra. Daar gaan we achter het rif liggen aan het begin van de baai Ensenada Honda. Hier ligt een woonboot en er zijn ook enkele ‘live-aboards’ op jachten. Ook in de andere baaien en in tenten op het strand wonen aangewaaide mensen van verschillende plekken op de wereld. We kunnen ons voorstellen dat mensen hier niet meer weg komen; het is hier prachtig, superrelaxed, basisvoorzieningen zijn er en natuurlijk het heerlijke Caribische klimaat.
Op deze ankerplak hebben we echter een klusje: na twee weken voor anker liggen in de Ensenada Honda zat er stinkende aanslag op de ankerketting; dus schrobben maar. Aan het eind van de middag gaat het flink waaien en we besluiten weer de Ensenada Honda in te gaan, omdat we daar beter beschut liggen. De Hollandse driekleur wappert er volop met vijf Nederlandse boten in de baai. Het is vrijdagavond en we gaan met vier Nederlandse boten een biertje drinken bij de Dinghy Dock. Daarna eten we er nog met een deel van de bemanning van de Islay. Ank is zondag jarig en we spreken met de Islay af om dit te vieren in de volgende baai op Culebra, Bahia Almodovar. Dit is een ruime baai met prachtig blauw water, zonder deining en vrijwel geen andere boten.
Zaterdagavond begint het feest al: Tim heeft een appeltaart gebakken en Noor heeft een prachtige kroon gemaakt. We eten heerlijke kip-pesto-pasta gemaakt door Tim. Het is erg gezellig en voor we het door hebben is het twee uur in de nacht. Marijn is nog wakker en brengt ons terug naar onze boot. Na heerlijk geslapen te hebben worden we opnieuw opgehaald voor koffie met appeltaart om Ank’s 50-ste verjaardag te vieren. Het lukt Ank om de ‘33’ kaarsjes in één keer uit te blazen. De mannen gaan surfen en ook Keimpe doet een poging om te surfen op het kleine surfboardje; dat vergt dus iets meer oefening. Relaxed komen we de dag door en we besluiten om in de baai te blijven liggen. We eten opnieuw aan boord van de Islay, maar het wordt dit keer niet zo laat. Al met al een heerlijk weekend en een geweldige manier om een bijzondere verjaardag te vieren. Berend, Kirsten, Tim, Marijn en Noor: bedankt voor de gezelligheid !!
Op maandag vertrekken we naar Vieques. Het tweede eiland voor de oostkust van Puerto Rico. Dit eiland is 60 jaar lang een Amerikaanse marinebasis geweest en werd gebruikt voor schietoefeningen. In 2003 hebben de Amerikanen zich teruggetrokken, maar nog steeds zijn stukken land verboden gebied in verband met achtergelaten explosieven. Daar komen we ook achter als we bij Isla Chiva willen ankeren. Volgens de pilot is dat geen probleem, maar er drijven boeien met waarschuwingen voor explosiegevaar en ook op het strand staat elke 50 meter een groot waarschuwingsbord. Geen fijne plek om te ankeren, besluiten we. We varen door naar Sun Bay, een ruime prachtige baai waar we sinds lange tijd weer open zee zien met achter ons een stralend wit zandstrand met wuivende palmen.
De volgende dag varen we een baaitje verder naar het plaatsje Esperanza, waar we ’s avonds kreeft willen eten om nog een keer Ank’s verjaardag te vieren. In de baai ligt ook de Finse Serena met Arja en Henrik. Ze komen een biertje drinken en zingen Ank toe. De eerste helft lijkt op ‘lang zal ze leven’, maar dan is de melodie totaal verschillend met zoals wij het kennen. Grappig om te horen. Bij Esperanza struinen we wat rond op de nabijgelegen ongerepte palmenstranden. Daarbij maken we tot grote schrik van Ank kennis met de overal rondlopende wilde paarden. Ank springt bijna bij Keimpe op de schouders als een paar paarden in volle galop langs komen stuiven. ’s Avonds eten we verse kreeft, heerlijk ! Dan wil je elke dag wel jarig zijn, haha.
De volgende dag gaan we samen met de Serena naar Green bay aan de westkant van Vieques. We maken een strandwandeling maar worden plat gestoken door strandvlooien, dus het wordt een korte wandeling. De Serena nodigt ons uit voor koffie met gebak om nogmaals Ank’s verjaardag te vieren. Tja en omdat de zon ondergaat drinken we daarna ook een sundowner.
Inmiddels liggen we alweer een paar dagen in marina Puerto del Rey op het hoofdeiland van Puerto Rico en hebben we een tour gemaakt over het eiland, waarover snel meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten