BVI en Culebra

Na de regenachtige paasdagen gaat de zon weer als vanouds schijnen. Vanaf  Tortola varen we naar Jost van Dyke. Volgens de plaatselijke legende was Jost van Dyke een 17e-eeuwse Hollandse piraat, maar daarvoor zijn we niet naar dit eiland gegaan. Op Jost van Dyke is de Soggy Dollar Bar en daar hebben ze de painkiller uitgevonden en die willen we natuurlijk aan de bron proeven.

Recept painkiller:
- 1 deel jus d'orange, ananassap, zoete kokosmelk
- Flinke scheut donkere rum
- Veel crushed ice
- Tenslotte wat nootmuskaat erop strooien
- Bij voorkeur opdrinken tijdens een tropische zonsondergang (kenners hebben het dan over een sundowner)

Op Jost van Dyke gaan we naar Great Harbour waar we de mooring van de Islay overnemen. De Islay is een Nederlands jacht die we afgelopen zomer op Mallorca hebben ontmoet. We spreken af om de volgende dag kreeft te gaan eten op Norman Island. Maar, de plannen worden omgegooid. Het laden van de accu’s met de motor wordt steeds moeilijker en via internet komen we erachter dat we in Puerto Rico een nieuwe regelaar kunnen kopen. Dus eerder dan gepland verlaten we de British Virgin Islands. De eilanden hebben prachtige stranden omringd door mooi helder blauw water en ondanks de vele charterboten die er rondvaren nog rustige ankerplekken. Toch vinden we het niet erg om weg te gaan. We hebben het gevoel dat we in een recreatiepark rondvaren met op elk eiland een of meer attracties. Je hebt zo niet het gevoel dat je een land bezoekt. Tja en ook nog cocktails in plastic bekertjes .....

We gaan niet direct naar het hoofdeiland van Puerto Rico, maar stoppen eerst bij Culebra. Een klein eiland van 11 km bij 5 km. De zeiltocht er naartoe voert ons langs de prachtige ruige noordkust van St. Thomas. We ankeren bij het stadje Dewey in de baai Ensenada Honda. We kunnen inklaren op het vliegveld. Dit gaat razendsnel want de beambte moet, zoals elke dag, het vliegtuigje halen die hem in 12 minuten naar het hoofdeiland van Puerto Rico brengt. Met je dinghy kun je aanleggen bij het Dinghy Dock restaurant. Het is er altijd vol met gestrande Amerikanen (en Russen) en zeilers die in de baai liggen. Door de muziek en het eten hebben we het gevoel in Latijns Amerika te zijn.

De volgende dag gaan we met de ferry naar Fajardo. Vandaar nemen we een taxi naar West Marine, een grote watersportwinkel waar ze een regulator voor ons opzij hebben gelegd. Ze blijken ook nog antennekabel voor onze SSB te hebben. We zijn helemaal gelukkig. We missen helaas de ferry terug van drie uur ’s middags en moeten een paar uur wachten. Gelukkig is er een klein barretje waar we genieten van, Latijns-amerikaanse muziek, een burrito en een koud lokaal biertje, Medalla.

Als we ’s avonds weer aankomen bij het Dinghy Dock restaurant zitten Arja en Henrik van de Finse boot Serena aan de bar. Ze vertellen dat er die avond live muziek is. Nou dat lijkt ons wel leuk, dus we blijven. We hebben een erg gezellige avond, kletsen o.a. met Chat, een zeer belezen Amerikaan van een jaar of 80, en dansen op de swingende muziek van de band.

De dagen daarna zijn we druk bezig met klussen en water halen. Je kunt niet met de boot aan de kant komen, dus Ank vaart 5 keer met de dinghy heen en weer om uiteindelijk zo’n 300 liter water te halen. We kunnen weer goed stroom laden en de SSB werkt ook weer naar behoren. Hoera!

Tijd om Culebra verder te verkennen. We huren een mountain bike en fietsen als eerste naar Flamenco Beach, een van de vijf mooiste stranden van de wereld. Het fietsen valt niet mee, vooral de twee pittige heuvels zorgen ervoor dat we flink moe en warm worden. Het strand is erg mooi en rustig. Vlak achter het strand staat een half vergane tank, door de Amerikanen achtergelaten. Een raar gezicht, zo’n brok roest aan het witte strand. Na nog een uurtje fietsen houden we het voor gezien, het is te warm. Terug in het Dinghy Dock restaurant komen we Ulla en Pelle tegen van de Zweedse Loupan. We hebben elkaar al ontmoet bij Jost van Dyke en ze nodigen ons uit voor een sundowner bij hun aan boord. Pelle vult onze memorystick met Caribische muziek die hij de afgelopen maanden heeft verzameld. Het is wel heel gezellig hier. De volgende dag komt de Islay van Berend en Kirsten ook nog naast ons liggen. Onder het genot van een biertje praten we bij.

Culebra bevalt ons wel, er heerst altijd een zondagmiddagse rust en prettige sfeer en we komen moeilijk weg. Dit heeft echter ook te maken met een door Ank en Keimpe gedeelde voorhoofdsholte ontsteking en verkoudheid. Als we uitgesnotterd zijn gaan we Puerto Rico verder bekijken.