zondag 5 april 2020

Henk, Karel, Frank en de prime minister

Sinds deze week hebben we twee nieuwe vrienden op Sint Maarten, nou ja eigenlijk één: Henk. Henk is onze buurman die een paar keer per dag nieuwsgierig rondkijkend naast onze boot zijn kop omhoog steekt. We zwaaien dan vrolijk en roepen: “Dag Henk!”. Henk zegt niks terug; het is een schildpadje, die regelmatig rond onze boot zwemt. Karel willen we niet echt een vriend noemen. Karel is een behoorlijk grote kakkerlak, die Keimpe begin deze week onder de vlonder in de bakskist ontdekte. Brrrrrrr, Karel is niet welkom en we roepen dan ook “Ga weg Karel!”. We geven hem een extra groot kakkerlakkenhotel kado. Klinkt gastvrij, maar het is een lokdoosje. De inhoud van het hotel is aantrekkelijk voor kakkerlakken, maar een bezoek overleven ze in principe niet. Ze sterven ergens in een verborgen hoekje. Dat is wel een beetje een nadeel, we weten dus nooit helemaal zeker of Karel nu nog ronddartelt in onze bakskist. Binnenkort maar weer eens kijken.

Inmiddels liggen we alweer een week voor anker. Maandag zijn we nog een keer naar de marina gevaren voor diesel, water en boodschappen. Daarna zijn we nog twee keer naar de kant geweest voor wat boodschappen. We kunnen vanwege Corana-maatregelen alleen de boot af voor boodschappen en we mogen met de boot niet rondvaren langs de kust van St Maarten. We moeten ons op en rond de boot vermaken. We ontwikkelen een dagritme en de dagen gaan snel voorbij. We staan rond een uur of acht op, ontbijten en drinken koffie. Keimpe bekijkt de weersvoorspelling en doet de ‘klus van de dag’: vloerdelen in de kajuit beter vastzetten, de romp poetsen, lijnen checken en splitsen, scharnieren van deurtjes weer vastzetten en nog heel veel meer. Ank communiceert in overleg met twee andere zeiljachten met overheiden, kustwacht, ocean cruising community, vrienden en anderen over mogelijke ondersteuning en beperkingen voor de terugtocht naar Nederland. Inmiddels weten we dat zeker 30 boten de intentie hebben om over te steken. Anderen willen naar Curacao om verder te cruisen zodra de Corona-ontwikkelingen dit toelaten, maar de overheid van Curacao heeft aangegeven dat op dit moment alleen noodgevallen welkom zijn. Voor terugkeer naar Nederland zijn er veel vragen. Kunnen we een tussenstop maken op de Azoren en onder welke voorwaarden? Tot nu is alleen ankeren en opnieuw inslaan toegestaan; dan moet je snel weer vertrekken. Kunnen we tussen Azoren en Nederland nog stops maken? Dit is nog onduidelijk. Kunnen we Nederland zo in? Dit lijkt er wel op. Daarnaast volgt Ank de ontwikkelingen rond Corona op St Maarten op de voet. Al met al veel bellen, appen en mailen; dat valt niet altijd mee, omdat het mobiele netwerk traag is en nogal eens uit de lucht gaat. Eind van de middag gaan we zwemmen (Ank is aan het aquajoggen; da’s best zwaar, vindt ze) en spelen daarna een spelletje Yachtzee. ‘s Avonds beetje lezen en vaak rond een uur of 10 naar bed. Niet helemaal wat we ons twee weken geleden nog voorgesteld hadden, maar de zon schijnt, de zee is blauw en warm en contact met familie en vrienden is makkelijk te maken.

Tot donderdag voer de coast guard zeker drie/vier keer per dag langs in de baai om het strand af te speuren en de jachten te checken. Nu geloven ze het wel. Sinds de avondklok halverwege deze week komen ze alleen ‘s avonds langs om te checken of er nog volk is op het strand. Verstoorde wel even ons ritme, je raakt er toch aan gewend, zo’n boot die langsvaart. Gelukkig hebben we Frank en familie die voor vermaak zorgen. Zo scheuren ze langs met de dinghy met Frank erachteraan die zijn kiteboard met foil als plank gebruikt om te waterskiën! Wow, dat ziet er spectaculair uit. Frank zwemt ook elke dag een flink rondje en gebruikt onze boot als keerpunt. We applaudisseren luid als hij voorbij komt.

Vanaf woensdag is er een avondklok ingesteld. Niemand mag de straat op tussen 8 uur ‘s avonds en 6 uur ‘s ochtends. Ook moet je een formulier bij je hebben waarop je hebt aangegeven waarom je op straat bent, bijvoorbeeld om urgente boodschappen te doen. We hebben dat als pdf op onze mobieltjes, maar niemand controleert het. In de supermarkt moet je eerst je handen reinigen, mag er maar een bepaald aantal mensen naar binnen, en zien we steeds meer mensen met mondkapjes en handschoentjes. De mandjes (de handgrepen van de winkelwagens worden gereinigd) en het pinapparaat gaan gewoon van (blote) hand naar (blote) hand. Het lijkt niet waterdicht.

De prime minister hier hamert erop dat iedereen zoveel mogelijk thuis moet blijven. Het werkt blijkbaar niet, veel mensen schijnen de maatregelen te negeren, ook personen die in quarantaine zitten terwijl ze ziek zijn! Vrijdagavond kondigt ze dan ook een total shut down aan. Wat dat wordt horen we pas zaterdag aan het begin van de avond. De prime minister roept de noodtoestand uit en vanaf zondag 5 april geldt er een total shut down voor twee weken. Dat betekent dat twee weken lang alles gesloten is, behalve enkele essentiële diensten. Niemand mag de straat op uitgezonderd mensen met vitale functies, zoals politie, medisch personeel, ed. Supermarkten zijn dicht, al wordt dit na een week geëvalueerd. We wisten dat het eraan kwam, maar hadden geen idee van de duur en schrikken wel even: twee weken is best lang. Als we heel zuinig zijn, hebben we nog brood en verse groente en fruit voor een week, daarna zal het veel blikvoer en zelf bakken worden. Ook zullen we zuinig moeten zijn met het water in de tanks; we weten nu nog niet of we tussendoor bij de marina terecht kunnen.

We kunnen nu nog minder van de boot en proberen hetzelfde dagritme (met nog wat meer bewegen; iemand goede tips?) te houden. Hopelijk doet Henk dat ook en kunnen we elke dag een paar keer naar hem zwaaien.

Blijf gezond en zorg goed voor elkaar.



5 opmerkingen: