We bezoeken in Suriname Paramaribo, het stuwmeer Brokopondo, oude plantages, de binnenlanden, het natuurgebied Bigi Pan, een vlinderkwekerij en Groningen en Wageningen... in dit blog deel 1 van onze avonturen.
Als eerste bezoeken we Paramaribo, waar de Nederlandse invloed in stenen gebouwen en koloniale huizen nog duidelijk zichtbaar is. Er staan veel mooie oude houten huizen, waar onder andere de overheid in gehuisvest is. Het centrum is wereld erfgoed, maar het onderhoud ervan is kostbaar en veel panden zijn verwaarloosd of soms afgebrand. Paramaribo is een kleurrijke stad en het oude centrum is erg aantrekkelijk.
Aan de Commewijne rivier bezoeken we de voormalige koffie- en cacaoplantage Frederiksdorp. Deze plantage is sinds een paar jaar een luxe resort, maar je kunt je nog steeds een goed beeld vormen hoe de plantage er vroeger uit heeft gezien. Een gids toont ons een oude kaart van Suriname, waarop alle 1000 plantages te zien zijn. Deze liggen alle aan rivieren. Ertussen zijn kanalen gegraven. Rivieren en kanalen zijn voor transport en mogelijk ook irrigatie. Na een lekkere lunch krijgen we samen met andere bezoekers een rondleiding over het terrein. Als de rondleiding klaar is, kondigt de gids aan dat we gaan fietsen. Nou zeggen wij nog tegen elkaar: wat een uitgebreide rondleiding. Maar al snel blijkt dat we bij een groep zijn aangesloten die met een tour meedoet. Na betaling van een kleine bijdrage mogen we meefietsen en een korte tocht maken met een korjaal door de swamps (moerassen). Om in de swamps te komen, moeten we met de korjaal een dijkje over, klunen met de boot zeg maar. De korjaal vaart met volle vaart de dijk op en het laatste stuk trekken we (de mannen) de boot over de dijk heen.
Een dag later gaan we naar het Brokopondo stuwmeer in de Suriname rivier. De stuwdam is in 1964
opgeleverd en daarna is een groot gebied, voorheen regenwoud, onder water gezet. Dit had grote gevolgen; 5000 inwoners van 27 dorpen zijn ‘getransmigreerd’ naar nieuwe dorpen aan de rivier en ook ongeveer 10.000 zoogdieren zijn in veiligheid gebracht. Het is een bijzonder stuwmeer waar kale boomtoppen van het regenwoud soms metershoog boven het water uitsteken. Er zijn op het meer verschillende eilanden met lodges waar je kunt verblijven. Eenmaal bij het meer gaan we bellen om te kijken of we ergens kunnen overnachten. Na wat heen en weer bellen, waar Keimpe halverwege meneer Kuipers wordt genoemd, vinden we een slaapplek op Tonka eiland. We zijn de enige gasten en moeten zelf eten mee brengen en koken. Geen enkel probleem vinden we.
We worden opgehaald met een korjaal. De bootsman en zijn neefje brengen ons in een tochtje van een uur over het meer naar Tonka eiland. Een prachtige route met al die kale bomen in het water. Op het eiland aangekomen worden we afgezet bij een groot houten huis op palen en wijst het neefje ons de twee opgemaakte bedden in een van de hutten. Daarna zijn de bootsman en het neefje zonder enige uitleg verdwenen en zijn we de enigen op het eiland. We doen een verkenningstocht en vinden een gebouwtje met WC’s en twee wastafels, maar er is geen water. We vinden wel een keuken en onder wat doeken vinden we enorme pannen en een plastic bestekdoos. Als we die openen blijkt er naast bestek ook een mierennest in te zitten. Er is ook geen stroom voor de verlichting. Als het bijna donker is bellen we toch maar met onze contactpersoon. De aardige mevrouw hoort Keimpe’s, ‘meneer Kuipers’, verhaal aan en sist na elke zin ‘tssssss’ en tot slot ‘ja, dat is wel erg’. Ze zegt dat ze er meteen werk van gaat maken. Nou we weten niet wat ze gedaan heeft, maar neefje was binnen een half uur weer op het eiland en gaf ons een rondleiding. Toen wij het mierennest in de bestekbak lieten zien, kropen er ook nog kakkerlakken uit. Wij hebben maar niet gekookt, maar boterhammetjes met kaas gegeten. We slapen best goed ondanks de rondvliegende vleermuizen in onze kamer (lang leve de klamboe). De volgende ochtend maken we na het ontbijt (brood met plakjes kaas en koffie) een wandeling over het prachtige eiland. Met de korjaal worden we weer afgezet bij onze auto, die we aantreffen met een lekke band. Met het thuiskom-reservebandje sukkelen we terug om bij de verhuurder onze auto om te ruilen. Na een heerlijke douche en nachtje slapen in eigen bed gaan we aan de slag om deel 2 van onze avonturen te plannen.
Klik hier om de foto’s te bekijken.
Aan de Commewijne rivier bezoeken we de voormalige koffie- en cacaoplantage Frederiksdorp. Deze plantage is sinds een paar jaar een luxe resort, maar je kunt je nog steeds een goed beeld vormen hoe de plantage er vroeger uit heeft gezien. Een gids toont ons een oude kaart van Suriname, waarop alle 1000 plantages te zien zijn. Deze liggen alle aan rivieren. Ertussen zijn kanalen gegraven. Rivieren en kanalen zijn voor transport en mogelijk ook irrigatie. Na een lekkere lunch krijgen we samen met andere bezoekers een rondleiding over het terrein. Als de rondleiding klaar is, kondigt de gids aan dat we gaan fietsen. Nou zeggen wij nog tegen elkaar: wat een uitgebreide rondleiding. Maar al snel blijkt dat we bij een groep zijn aangesloten die met een tour meedoet. Na betaling van een kleine bijdrage mogen we meefietsen en een korte tocht maken met een korjaal door de swamps (moerassen). Om in de swamps te komen, moeten we met de korjaal een dijkje over, klunen met de boot zeg maar. De korjaal vaart met volle vaart de dijk op en het laatste stuk trekken we (de mannen) de boot over de dijk heen.
Een dag later gaan we naar het Brokopondo stuwmeer in de Suriname rivier. De stuwdam is in 1964
We worden opgehaald met een korjaal. De bootsman en zijn neefje brengen ons in een tochtje van een uur over het meer naar Tonka eiland. Een prachtige route met al die kale bomen in het water. Op het eiland aangekomen worden we afgezet bij een groot houten huis op palen en wijst het neefje ons de twee opgemaakte bedden in een van de hutten. Daarna zijn de bootsman en het neefje zonder enige uitleg verdwenen en zijn we de enigen op het eiland. We doen een verkenningstocht en vinden een gebouwtje met WC’s en twee wastafels, maar er is geen water. We vinden wel een keuken en onder wat doeken vinden we enorme pannen en een plastic bestekdoos. Als we die openen blijkt er naast bestek ook een mierennest in te zitten. Er is ook geen stroom voor de verlichting. Als het bijna donker is bellen we toch maar met onze contactpersoon. De aardige mevrouw hoort Keimpe’s, ‘meneer Kuipers’, verhaal aan en sist na elke zin ‘tssssss’ en tot slot ‘ja, dat is wel erg’. Ze zegt dat ze er meteen werk van gaat maken. Nou we weten niet wat ze gedaan heeft, maar neefje was binnen een half uur weer op het eiland en gaf ons een rondleiding. Toen wij het mierennest in de bestekbak lieten zien, kropen er ook nog kakkerlakken uit. Wij hebben maar niet gekookt, maar boterhammetjes met kaas gegeten. We slapen best goed ondanks de rondvliegende vleermuizen in onze kamer (lang leve de klamboe). De volgende ochtend maken we na het ontbijt (brood met plakjes kaas en koffie) een wandeling over het prachtige eiland. Met de korjaal worden we weer afgezet bij onze auto, die we aantreffen met een lekke band. Met het thuiskom-reservebandje sukkelen we terug om bij de verhuurder onze auto om te ruilen. Na een heerlijke douche en nachtje slapen in eigen bed gaan we aan de slag om deel 2 van onze avonturen te plannen.
Klik hier om de foto’s te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten