zaterdag 24 augustus 2013

Locks and lochs

Het Caledonisch kanaal, de feiten:
Het kanaal is 50 nautische mijl (96,5 km) lang. Waarvan 34,5 km met de hand is gegraven. De rest wordt gevormd door lochs, natuurlijke, diepe zoetwatermeren, waaronder Loch Ness. In het kanaal zijn 29 sluizen (locks) en 10 draaibruggen. De eerste 13 sluizen brengen je omhoog naar 32 meter boven de zeespiegel. Daarna daal je weer af.

Het Caledonisch kanaal, het verhaal:
Donderdag 15 augustus kunnen we rond 1300 uur door de eerste sluis. We gaan meteen door twee andere sluizen die direct achter elkaar liggen en motoren naar Neptune’s Staircase: een rij van acht sluizen die als een trap omhoog gaan. Bij deze sluizen moet je zelf met de boot meelopen de volgende sluis in. De sluis is onderbemand en we moeten dit met zijn 2-en doen. Keimpe aan het roer en Ank met de lijnen aan de kant. Bij de tweede sluis heeft de sluiswachter erg veel haast. De sluisdeuren achter ons gaan dicht terwijl wij nog niet vastliggen. De deur raakt de windvaan achterop, maar gelukkig geen schade. Vanaf sluis 1 worden de handelingen van Keimpe aandachtig gevolgd door een meneer met een cowboyhoed op. Na de derde sluis denkt Ank: ‘die meneer met die cowboyhoed heeft nu vast wel door hoe het werkt en wil ons misschien wel helpen met de voorlijn’. We hoeven de vraag maar half te stellen of er verschijnt een big smile op zijn gezicht. De overige vijf sluizen hebben we er een bemanningslid bij. Zijn vrouw verteld dat ze al de hele vakantie elke dag bij de sluizen komen kijken en dat wij de eerste boot zijn die hem vraagt om te helpen. Haar man vindt het geweldig. Wij kunnen wat relaxter door de sluizen en hij heeft de dag van zijn vakantie.

Het is inmiddels tegen zessen en we kunnen niet meer verder, omdat het kanaal om 6 uur dicht gaat. We gaan aan een pontoon liggen in Banavie. De eerste dag in het kanaal hebben we in 5 uur nog geen 1,5 mijl afgelegd. Als dat zo blijft doorgaan… We hebben wel elf sluizen gehad en zijn dus al op 1/3 van het aantal sluizen. Naast ons komt een Sigma 33 liggen met drie mannen aan boord. Een van hen heeft de boot gekocht in Ierland en ze zijn de boot nu naar de thuishaven in Scarbourough in Oost Engeland aan het brengen. We kletsen wat met elkaar en we zullen elkaar nog vaker tegenkomen in het kanaal.

De tweede dag varen we naar het stadje Fort Augustus. We motoren over Loch Lochy en Loch Oich naar Fort Augustus. Hier zijn weer vijf sluizen als een trap achter elkaar. Nu gaan we niet meer omhoog, maar alweer omlaag richting zeespiegel. We besluiten voor deze sluizen te overnachten. Fort Augustus is een drukke toeristische attractie. Langs de sluizen zijn terrassen waar je de verrichtingen van de boten kunt bekijken. Het doet ons wel een beetje aan Muiden denken. Als we na een rondwandeling door het dorpje weer terug zijn bij de boot, ligt er een grote motorzeiler voor ons. Wanneer de eigenaar de gigantische generator (genoeg voor de feesttent op een beetje dorpsfeest) start die op het achterdek staat, kijkt hij wat schuldig naar ons. Terecht! Wat een herrie. Hij komt dan ook snel om zich te verontschuldigen en een praatje te maken. Als we een pub inlopen om een hapje te eten komen we de drie mannen van de Sigma 33 weer tegen. Het is erg druk, maar we kunnen bij hun aan tafel aanschuiven. Het blijkt dat ze erg onder de indruk zijn van onze reisverhalen van de dag ervoor. Een van hen, Stephen, is net twee weken met pensioen en zegt dat we een klein vlammetje bij hem hebben aangestoken. Zijn vrouw is al op de hoogte gebracht.

De derde dag is het nat en koud. Gelukkig hoeven we maar een klein stukje. We gaan naar Foyers Bay. Een Deen heeft ons getipt dat daar een geweldig restaurant zit. Maar eerst moeten we nog door de vijf sluizen in het Fort Augustus. Naar beneden door de sluizen gaat een stuk relaxter dan naar boven zoals bij Neptune’s Staircase. Bovendien worden we met de lijnen geholpen door de sluiswachters. Na de sluizen varen we Loch Ness op. Argggh spannend! Er staat flink wat wind en het regent. In no time zijn we in Foyers Bay. Daar maken we tussen de buien door een wandeling langs een kloof naar de waterval. ’s Avonds gaan we uit eten bij Foyers Country House, een klein hotel annex restaurant met gestresste eigenaresse (de gedachte aan Faulty Towers komt op). Het pand is prachtig, de inrichting klassiek Engels en het eten mwa, behalve dan het toetje, dat was erg lekker.

De vierde dag is het droog en we varen vlot over het tweede stuk van Loch Ness met windkracht 7 a 8. We denken dat het monster lekker thuis achter de kachel zit. Aan de whisky? Het laat zich in ieder geval niet aan de vele toeristen zien. Als we eenmaal het kanaal invaren richting Inverness wordt de wind een stuk rustiger. In Inverness gaan we in de Seaport marina liggen en ja hoor daar zijn ook weer de drie mannen van de Sigma 33. Three man on a boat noemen ze zichzelf inmiddels, naar een beroemde serie in de UK. We drinken een glas wijn met ze en ze komen de Gaia bewonderen. Zoiets hebben ze dus nodig voor een reis. Ze blijven honderduit vragen en de sms-jes met plannen voor eenzelfde soort reis worden naar het thuisfront gestuurd. Graham, een van de mannen krijgt een sms terug van zijn vrouw of ze soms aan de whisky zitten?

De dag erop vieren we Keimpe’s 50-ste verjaardag met slingers, ballonnen, zelfgemaakte brownies met kaarsjes, kadootjes, kusjes, een biertje en een etentje bij een Indiaas restaurant. Hij krijgt veel sms-jes en mail voor deze ‘mijlpaal’, erg leuk!!

Na enige klussen en boodschappen vertrekken we woensdag richting Nederland. We worden bij Inverness uitgezwaaid door een aantal grote dolfijnen, die enthousiast om de boot uit het water springen. Wauw! Het plan is om de terugtocht in twee etappes van ca 250 mijl te doen om zoveel mogelijk gunstige wind te pakken. Inmiddels is de eerste etappe achter de rug en liggen we in Amble aan de Engelse oostkust: geen bergen, sparrenbossen en janvangenten  meer, maar slib, duinen en eenden. Dat doet ons denken aan de wadden, waar we misschien nog wel heen gaan. Voorlopig is het even wachten op wat gunstiger weer voor de oversteek naar Nederland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten