De volgende dag gaan we de medina van Sale in. We willen onder andere de moskee bekijken. Je ziet de minaret van grote afstand, maar eenmaal in de medina kunnen we de moskee niet vinden. Wel zien we heel veel winkeltjes en werkplaatsen in kleine steegjes. De winkeltjes zijn gegroepeerd. In de ene steeg verkopen ze schoenen, in de andere sieraden en de derde steeg ondergoed, spijkerbroeken (opgevouwen als servetjes) en sokken. Een overweldigende ervaring en we kijken onze ogen uit, moeten even wennen aan de atmosfeer en durven in eerste instantie nog geen foto’s te nemen (in Moslimlanden mag je geen afbeeldingen van mensen en dieren maken, vandaar dat decoraties bestaan uit mozaïeken en abstract snijwerk). Na een uur rondzwerven en met wat hulp van mensen die onze zoekende blik zien, komen we bij de moskee aan. We lopen eromheen en weten niet goed of we de binnenplaats op mogen. Dan worden we aangesproken door een jongen, Nordin, die spontaan van alles begint te vertellen over de moskee en binnen een paar minuten zeggen we tegen elkaar: volgens mij hebben we nu een gids. Nordin laat ons de moskee zien. Daarna neemt hij ons mee naar een oud woonhuis, waarvan de wanden allemaal bekleed zijn met mozaïektegels. We gaan het dak op en hebben een prachtig uitzicht over de medina. Daarna gaan we in hoog tempo door allerlei kleine steegjes en komen we op een pleintje waar een veiling plaatsvindt. Mannen lopen rond met allerlei koopwaar: een tapijt, een mixer, sieraden; eromheen zitten vrouwen die bieden op de koopwaar. We mogen op discrete afstand een foto nemen. Met deze veiling proberen mannen extra geld te verdienen om een schaap te kopen voor het grote offerfeest. Daarna gaan we kijken bij verschillende werkplaatsen, o.a. bij een schoenmaker en weverij. Een geweldige tour en we hebben meteen ons lesje geleerd. Spreek vooraf een prijs af. We hebben Nordin veels te veel betaald, maar het was de moeite waard. Terug in de haven blijkt er een derde Nederlandse boot aangekomen, de Dixbay en we schuiven aan bij de borrel.
De dag erna gaan we met zijn
allen, de bemanningen van de vier Nederlandse boten, met de tram de rivier over
naar Rabat. Eerst gaan we kijken bij het mausoleum van Mohammed V. Mohammed de V is de stichter van het
onafhankelijke en huidige Marokko en heeft hier zijn laatste rustplaats. Naast
het Mausoleum staat de Hassantoren, een 44 meter hoge minaret die
hoog uitrijst boven de overblijfselen van de sultan Yaqub al Mansour moskee
die in de 18e eeuw werd verwoest door een aardbeving. Vanaf het mausoleum lopen
we naar de medina van Rabat. Onderweg drinken we onze eerste muntthee
(heellllllllllll zoet) met daarbij een croissant. De medina is duidelijk
toeristischer dan de medina in Sale. We lopen er vrij snel doorheen en komen in
de Kasbah van de Udayas – dit is
een op een berg gebouwde fortificatie met uitzicht op de Atlantische Oceaan. Binnen
de roodbruine muren is er een doolhof van straatjes met wit-blauw geschilderde
huisjes. Vanaf een groot terras aan de zeekant hebben we uitzicht op de
haveningang waar we twee dagen eerder doorheen zijn gevaren. Om half vijf zijn
we terug aan boord en pakt Ank haar spullen om samen met Ingrid en Thea naar de
Hammam (Marokkaans badhuis) te gaan. Ingrid van de Blabber heeft hierover een
pracht verhaal geschreven, dus volg deze link: http://www.blabberopreis.nl/hammam-100-femmes/. Terug in de marina zitten de mannen aan boord van de Dixbay.
Na wat wijntjes en biertjes verkassen we naar de Gaia waar we met alle
meegebrachte etenswaren gevulde wraps, salade en guacamole maken en natuurlijk
opeten. De volgende dag blijkt dat Ank wel erg te grazen is genomen door haar
ksala in opleiding. Haar borstkas en rug waren zo erg gescrubd dat er overal
wondjes zaten. Gelukkig zag alles er na een paar dagen weer normaal uit.
Op dag 4 gaan we met zijn allen
eten in restaurant Dar Naji
in Rabat. De entourage is geweldig. We bestellen verschillende soorten tajines (kip,
rund, lam) zodat we van alles wat kunnen proeven. Marokkanen eten net als de
fransen alles van een dier, maar we hebben gelukkig kunnen voorkomen dat we een
tajine met de hersenen van een geit kregen. Alcohol wordt er niet geschonken en iedereen gaat aan het water. Niet erg want dat compenseert de borrels in de marina mooi.
De bemanning van de Dixbay,
Blabber en Nostress gaan Fes bezoeken. Ons oorspronkelijke plan om kort in
Rabat te blijven en dan naar Agadir te varen gaat niet door vanwege het weer (de wind is gedraaid en pal tegen). Wij besluiten om naar Marrakech te gaan om van
daaruit een toer door het Atlasgebergte en de woestijn te maken. Waarover in de
volgende blog meer ……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten