Saudade …

Dat was het woord dat we in bijna elke fado wel voorkwam: saudade oftewel eenzaamheid. We hebben in Lissabon in een restaurantje gegeten waar drie fado zangeressen en een fado zanger de hele avond afwisselend hebben gezongen. We hebben er erg van genoten. Bij een nummer van de fado zanger liepen de rillingen over onze rug, zo mooi.

Voor Lissabon zijn we in Portugal nog in twee andere plaatsen geweest. Als eerste Viana do Castello. Dit is de eerste plaats die je tegenkomt als je vanuit Spanje naar Portugal zeilt. Het is een leuk stadje en de havenmeester had ons als sinds de ria’s gevolgd via de AIS. Gaia is een Portugese naam en daarom was onze boot hem opgevallen. Vanuit Viana de Castello zijn we met de trein naar Guimaraes geweest. Guimaraes is dit jaar de culturele hoofdstad van Europa en een oude hoofdstad van Portugal. Genoeg reden om er een kijkje te nemen. De stad heeft een prachtig nagenoeg nog intact middeleeuws centrum met kleine straatjes. Er waren verschillende exposities waarbij de kunstwerken van vijf architecten verspreid over de stad het meest interessant waren.

De volgende stop was Nazaré. Tijdens onze vorige reis hebben we hier alleen een korte stop gemaakt. Nu blijven we een dag liggen om het vissersdorp annex badplaats te bekijken. Het dorp heeft een prachtig strand met een enorme branding. Overal op straat zitten omaatjes in kledendracht met een bordje voor kamerverhuur om hun nek of met een kraampje met allerlei nootjes. ( Dit stimuleert ongewild je fantasie nogal, bijvoorbeeld over bejaardentehuizen waarvan de bewoners de straat op worden gestuurd om hun kamertje verhuurd te krijgen om de ouderenzorg betaalbaar te houden.) Met een kabelspoor kun je omhoog naar Sitio, het op een klif gelegen deel van de stad. Vanaf daar heb je een geweldig uitzicht op Nazaré.

De jachthaven in Nazaré is beroemd om Mike, oftewel captain Haddock, een Engelsman die samen met zijn vrouw al jarenlang de jachthaven runt. Het is een grumpy old man die het even niet op Nederlanders heeft sinds er een paar weken geleden een Nederlandse boot met drugs aan boord heeft gelegen. Naast die drugs hadden ze ook nog eens geen havengeld betaald. Toch was hij best aardig tegen ons.

Inmiddels zijn we meer dan een week geleden aangekomen in Lissabon. Eerst hebben we geankerd bij Cascais en een dag later zijn we de Taag opgevaren. Het is erg leuk om zo varend Lissabon binnen te komen. Vanaf Cascais naar Lissabon is allemaal bewoond gebied. In het eerste stuk zijn veel strandjes. Vervolgens kom je langs twee beroemde monumenten: het monument der ontdekkingen met Hendrik de Zeevaarder op kop en de Torre de Belém, een fort dat ooit midden in de Taag lag. Dan komt aan de andere kant van de Taag het beeld van Christus steeds prominenter in zicht. Het beeld is geïnspireerd op het Christusbeeld in Rio de Janeiero, is 28 meter hoog en staat op een voetstuk van 82 meter. Om bij de jachthaven te komen moeten we onder de Ponte 25 de Abril door; een rode hangbrug geheel van staal. Als je dichterbij komt lijkt het net alsof  er een wespennest in de buurt zit en onder de brug is het gezoem oorverdovend. De auto’s rijden niet over asfalt, maar het wegdek is een soort metalen grit en dus helemaal open. Onder de brug is een jachthaven met allemaal gezellig terrasjes, maar die slaan we over want het geluid van de brug is te heftig. De jachthaven waar we nu liggen is een half uur lopen van het centrum en ligt in een buitenwijk. Alles is in de buurt, een supermarkt, overdekte groentemarkt, wasserette en ook een kapper. Ank heeft het aangedurfd om naar een Portugese kapper te gaan. De kapster sprak geen woord Engels, maar gelukkig haar dochter die werd opgetrommeld wel en het is allemaal goed gekomen.

We hebben nog steeds het mysterieuze probleem dat onze accu’s overladen worden tijdens het motoren. Vandaag is een tweede bedrijf langs geweest en hopelijk is ons probleem nu verholpen. Ondertussen hebben we ons dus vermaakt met uit eten gaan en naar fado muziek te luisteren. Afgelopen weekend hebben we in de buurt van Lissabon geankerd om even uit de stad te zijn. Vorige week was het nog goed uit te houden in de marina met een verkoelende noordenwind, maar nu is het windstil en druppelt het zweet gestaag over onze rug.

Het is trouwens erg rustig met andere zeiljachten tot nu toe. De marina hier in Lissabon is half leeg, terwijl er in de pilot gewaarschuwd wordt dat je blij mag zijn als je in de zomer een plekje kunt vinden. We hebben met een aantal Portugezen gesproken en zij wijten de rust aan de crisis. Veel Portugezen hebben hun boot op de kant laten staan om kosten te besparen. Een charterschipper vertelde dat in Italië de jachthavens juist vol met jachten ligt, maar dat die niet varen. Eigenaren kunnen het havengeld niet betalen en liggen ‘aan de ketting’. We zijn benieuwd of het straks in de Algarve drukker wordt.