Op stap op de Canarische eilanden

De tijd vliegt: we zijn alweer 2,5 week op de Canarische eilanden. De eerste drie nachten hebben we voor anker gelegen bij Isla Graciosa, een klein eiland ten noorden van Lanzarote. Het eiland is vrij laag met een stuk of 5 uitgebluste vulkaantoppen. In de baai waar we geankerd zijn is het niet druk. We liggen er samen met de Dixbay, Nostress en Blabber. Na een dag lekker luieren, beklimmen we de dag erop een vulkaan’berg’ van 200 meter hoog. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht over het eilandje, de noordkust van Lanzarote en van onze ankerbaai. Heerlijk om weer een stuk te lopen na vijf dagen niet van de boot geweest te zijn.

Na een paar dagen Graciosa gaan we met de andere 3 Nederlandse jachten naar jachthaven Rubicon op Lanzarote. We varen met een ruime wind van 5 a 6 Bft mooi gelijk op met de Dixbay en het lijkt wel of de Nostress stiekem een lijntje aan onze boot gebonden heeft, zo recht varen ze achter ons aan. De Blabber zeilt daar weer achter en zij genieten enorm dat ze voor het eerst op de windvaan zeilen en dat het perfect gaat.

De kust van Lanzarote is prachtig om langs te varen. We hebben uitzicht op een zwart, bruin en rood gekleurd vulkaanlandschap met vele pieken, die er uitzien alsof ze zo weer kunnen gaan spuwen. De zee breekt in wit schuim op de zwarte kust en witte dorpjes blakeren in de zon. Bij Rubicon klaren we ons met 4 boten tegelijk in.

Samen met de Blabber en de Nostress huren we een auto om het eiland te verkennen. Dixbay gaat al weer verder. Lanzarote is vulkanisch en er groeit nauwelijks iets. Het oostelijk deel van het eiland bestaat uit een kaal vulkaanlandschap, dat door uitbarstingen in de 18^e eeuw ontstaan is. We bezoeken het  nationale park Timanfaya dat o.a. uit vulkaankraters en lavavelden bestaat. Met een bus toeren we drie kwartier door het landschap. We rijden over de randen van kraters en de klassieke muziek in de bus zorgt voor een extra dramatisch effect als je links en rechts alleen maar afgrond ziet.

Op verschillende plekken op het eiland zie je kunstwerken van de kunstenaar en architect César Manrique. Manrique is op Lanzarote geboren en heeft er de laatste 25 jaar van zijn leven gewoond. Hij heeft veel gedaan om het oorspronkelijke karakter van het eiland te behouden. Zo heeft hij bewerkstelligd dat alleen de traditionele kleuren groen, blauw en bruin zijn toegestaan voor deuren en kozijnen; dat de huizen niet hoger dan vier verdiepingen mogen zijn en bovendien wit geschilderd moeten zijn. Verder zijn grote reclame uitingen verboden. In Tahiche hebben we zijn ruime huis en de Fundación César Manrique bezocht en zijn werk bekeken. Zie ook de foto’s !

We hadden nog wel wat langer op Lanzarote willen blijven, maar gaan na een dag verder richting Tenerife want we krijgen bezoek!

Donderdag de 15^e halen we Keimpe’s ouders, broer en schoonzus (Teertse en Jolanda) van het vliegveld. Ze blijven een week en zitten in een hotel vlakbij de haven in Santa Cruz de Tenerife waar wij met de boot liggen. We hebben een hele gezellige week. We gaan een aantal keren heerlijk uit eten en koken ook nog twee keer aan boord van de Gaia. Na het eerste bijpraten en het verkennen van de stad, huren we een paar dagen een auto. De eerste dag zijn we door de wolken en mist naar het Parque Nacional del Teide gereden. Dit park ligt hoog (boven de wolkengrens) op het midden van het eiland. Het landschap is vulkanisch en ziet er erg onherbergzaam uit. In het midden van het park ligt de Pico del Teide, deze nog steeds vulkanisch actieve berg is de hoogste van Spanje. Op de top (3718 meter hoog) lag dit keer geen sneeuw. We nemen de kabelbaan omhoog en genieten van de prachtige uitzichten. De dag erop gaan we naar het Anagage gebergte. Het is een vulkanisch gebergte maar wel weelderig groen dankzij een koel en vochtig klimaat. We rijden naar het kustplaatsje Igueste de San Andrés. Midden door het dorp loopt een ravijn waar mango´s, bananen en avocado´s  verbouwd worden. Op de terugweg gaan we nog even op het goudgele strand las Teresitas liggen, maar helaas is het te koud om te zwemmen. De derde dag gaan we naar de oude stad La Orotava aan de noordkant van het eiland. La Orotrava is een oude stad met veel 17^e- en 18^e-eeuwse huizen. Leuk om doorheen te wandelen. Aan de noordkant zijn zwarte stranden waar veel surfers actief zijn omdat er flinke golven staan. Jolanda is de enige die een duik in de zee waagt. De laatste dag bezoeken we het audiotorium dat aan de ingang van de haven staat. Dit gebouw is ontworpen door Calatrava. Dezelfde architect waarvan we de geweldige ‘stad van de kunsten en wetenschappen’ in Valencia hebben bezocht. Ook het auditorium op Tenerife is weer prachtig om te zien. De week is heel erg snel gegaan, maar we hebben er allemaal erg van genoten.

Tja en nu zijn we druk aan het klussen en boodschappen doen. Dit allemaal ter voorbereiding op onze oversteek naar de Carieb. We hebben nog geen exacte planning, maar we willen na nog wat rondtoeren op de Canarische eilanden wel weer via de Kaap Verden oversteken.