Relaxen in Bequia

We liggen alweer ruim een week in Bequia. Het is hier geweldig. We ontvangen berichten uit Nederland, dat het daar koud is, sneeuwt en dat je in het noorden kunt schaatsen. Heerlijk. Maar het is ook lekker om ’s avonds nog in je zwembroek buiten te kunnen zitten …

De eerste dagen na de oversteek hebben we zoals verwacht weinig tot niets gedaan om goed uit te rusten. Al met al was het best een vermoeiende oversteek, niet vanwege de duur, wel vanwege de continue buien en de cross swell die dat veroorzaakte. Het rollen en de onregelmatige bewegingen van de boot maken slapen lastiger en kosten ook wakend voortdurend energie. Nu konden we de eerste dagen onze ogen na het avondeten al vaak niet meer open houden en lagen we om half negen te ronken in het vooronder. Heerlijk weer es door te kunnen slapen.

De zon gaat hier om een uur of zes onder en 12 uur later staat ie weer te schijnen. We hebben ons ritme daarop al aardig aangepast. Vroeg naar bed en vaak rond een uur of half acht ’s morgens weer op (en ja, dat is heel vroeg voor ons doen).  Tja en wat doe je dan in zo’n tropisch paradijs: zwemmen, snorkelen, rumpunch drinken, zwemmen, snorkelen, rumpunch drinken, snorkelen en natuurlijk zwemmen ……  Het is hier prachtig snorkelen. De onderwater wereld is een wonderlijke onderwatertuin met allerlei soorten koraal (gigantische wuifende koraalbladen, hoog optorenende koraalpijpen, koraalbollen, hersenkoraal) die allerlei soorten kleurrijke vissen aantrekken (geel zwart gestreept, donkerblauw met oplichtende blauwe puntjes, papegaaivissen met alle kleuren van de regenboog, enzovoorts). Steeds zie je weer nieuwe koralen en vissen onder je opduiken.

Bequia is een klein eiland en is erg populair bij zeilers. Er liggen rond de 100 boten voor anker in de baai. Toch is de sfeer aan de kant rustig en relaxed. Veel restaurantjes, veel kleine supermarktjes, veel groentekraampjes langs de weg en ook nog een grote groentehal. Je betaald hier wel de hoofdprijs voor alles. Voor een pond tomaten, vier grapefruits en een pond aardappels betaal je zo 10 euro. Je was laten doen is ook niet goedkoop, maar om nou alles met de hand te doen …. We zijn op deze manier wel een deel van onze garderobe kwijt geraakt. De wasserij heeft wat t-shirts, joggingbroek, korte broek en theedoek aan een andere boot meegegeven (die natuurlijk inmiddels vertrokken is met onze mooie kleren). De wasserij heeft echter zonder morren voor het verlies betaald.

Bij onze verkenning van het eiland zijn we op bezoek geweest bij een zeeschildpadden opvang. Meneer King is 18 jaar geleden gestart met deze opvang. Hij haalt schildpadjes die net uit het ei zijn gekomen naar zijn opvang en laat ze 15 jaar later weer vrij om de schildpaddenstand op peil te houden. De eilandbewoners vinden het leuk zeeschildpadden te vangen en op te eten, waardoor ze dreigen te verdwijnen. Zeeschildpadden kunnen 200 jaar oud worden en beginnen pas na 20 jaar met het leggen van eieren. Dit doen ze op het strand waar ze zelf uit het ei gekropen zijn. Van elke 100 schildpadden die King verzorgd, overleven er 15 (als ze klein zijn eten de beestjes elkaar op; in de zee komen ze elkaar niet of nauwelijks tegen, zodat ze elkaar kennelijk niet als soortgenoot, maar als eten zien; in de opvang kun je ze niet scheiden, want ze willen niet eten als ze alleen in een badje zitten). Ondanks de magere ‘opbrengst’ van de opvang, loont het toch de moeite omdat er volgens King in het wild maar 1 op de 3000 schildpadden overleeft. Dus dan is 15 op de 100 weer redelijk veel. Overigens weet King niet of ‘zijn’ zeeschildpadden, die hij met 2 gaatjes achter in het schild gemerkt heeft, de weg naar de stranden van Bequia weten terug te vinden, omdat ze dat pas doen vanaf hun 20ste en hij nog maar 18 jaar de opvang heeft. Bijzondere hobby zo’n opvang.

We hebben weer een fotoalbum gemaakt met plaatjes van de oversteek, zeeschildpadden en Bequia.